لزوم پاسخ به یاغی
ایران سال‌هاست که با مشکلات و معضلات زیادی از جانب دولت‌های خارجی روبه‌رو است. این مساله تازگی ندارد و از دوران مشروطه تا به امروز همواره ایران مورد توطئه و یغماگری استعمارگران بوده است. آمریکا در دهه‌‌‌های اخیر تبدیل به استعمارگر اصلی در عرصه جهانی و در مقابل ایران شده است و دیگر فردی درباره عداوت و دشمنی‌اش با ایران تردیدی ندارد. ترامپ، سرکرده کنونی رژیم آمریکا نشان داده است که در یاغیگری و مقابله با جمهوری اسلامی به هیچ ضابطه و قانونی وفادار نیست و حتی اگر آخرین جلسه شورای امنیت را که با شکست آمریکا مواجه بود، بازخوانی کنیم، درمی‌یابیم آنچه آمریکا در این جلسه به‌عنوان نزاع حقوقی مطرح کرده و دولت‌های اروپایی آن را می‌‌پذیرفتند، یک بطلان کامل بر حقوق بین‌الملل و روابط بین‌الملل بود. با این دولت یاغیگر و تهاجمی، آیا باید با سازش برخورد کرد؟ اینکه مقامات دیپلماسی ما اعلام کنند در شرایطی که کشور مورد آماج حملات اقتصادی، امنیتی و سیاسی دشمن خارجی است، ایران نباید هیچ‌گونه واکنشی نشان دهد را می‌‌توان از سر عزت دانست؟اگر اکنون ایران در برابر تهاجمات مختلف و توطئه آمریکا دست به یک پاسخ مناسب نزند، در جهان پیرامونش، یعنی همسایگان، محور مقاومت و جهان عرب با دوگانگی و تردیدهای بسیاری مواجه خواهد شد. اینکه ممکن است آمریکا ما را به‌عنوان تهدید در جهان معرفی کند، آیا نیازی به واکنش‌‌‌های ما دارد؟ آیا آمریکا بدون درنظر‌گرفتن واکنش‌‌‌های ما چنین کاری را در 30، 40 سال گذشته انجام
نداده است؟ اینکه مردان دیپلماسی ما توصیه کنند در اینجا سکوت یا تعلل کنیم و پاسخی ندهیم، آیا به صلاح منافع ملی بلندمدت و کوتاه‌مدت جمهوری اسلامی است؟ پاسخ به این سوالات تا حدودی روشن بوده و عملکرد کنونی کشور نیز نشان میدهد که هرجا دربرابر این یاغیگری‌ها و تهاجمات ایستاده‌ایم دشمن را به عقب رانده‌ایم.
