پلاستیك كه روزگاری برای نجات حیات وحش پا به دنیا گذاشت در كمتر از 50 سال تبدیل به بلای جان طبیعت شد. اواخر قرن نوزدهم وقتی اشرافزادههای اروپایی داشتند نسل فیلها را برای عاجشان از زمین برمیداشتند تا با آن وسایل زینتی كاخها، دسته پیپها و حتی توپ گلفشان را بسازند، شیمیدانهای آن دوره پلاستیك را ساختند و این موجود جدید به سرعت جایگزین بسیاری از فلزات، چوب، كاغذ و دیگر مواد اولیه شد كه قیمت گزافی نسبت به آن داشتند. اما مولكولهایی كه برای ساخته شدن پلاستیك پشتهم ریسه میشوند آنچنان پایدارند كه زور طبیعت به آنها نمیرسد. 300 تا 500 سال طول میكشد تا پلاستیكهای به جامانده در كوه و دشت و دریا ازهم بپاشند و تجزیه شوند و حالا بشر امروز با ساختهاش، خود و همه موجودات زنده این سیاره را در میان میلیونها تن زباله پلاستیكی اسیر كرده است. كار به جایی رسیده تا روزی مثل 21 تیرماه را روز بدون پلاستیك نامگذاری كنند.