اولین مبحث درمورد پهپاد ایرانی، اجرای انواع ماموریت‌های دفاعی و تهاجمی است، از ماموریت پرواز تندخیز یا اسکرامبل ازسوی پهپادهای کرار رهگیر تا ماموریت‌های تهاجمی و جنگ الکترونیک.
کرارهای رهگیر به سه شیوه انتحاری، استفاده از تیربار یا استفاده از موشک هوابه‌هوا قابلیت درگیری و انهدام هدف مهاجم را دارند که دو مورد آخر در این رزمایش و البته برای اولین‌بار در کشور مورد استفاده قرار گرفت.
در ماموریت انتحاری، پهپاد کرار به‌واسطه دوربین نصب‌شده در دماغه از حدود 30کیلومتری قابلیت قفل کردن روی هدف را دارد و سپس خود را از سمت مناسب به هدف می‌رساند و با برخورد مستقیم یا در مجاورت آن منفجر می‌شود.
باتوجه‌به سرعت بیش از 600کیلومتر بر ساعت انواع پهپاد کرار، این پرنده گزینه مناسبی برای هدف قرار دادن اهداف کم‌سرعت مانند پهپادهای بزرگ یا هواپیماهای گشت دریایی و ترابری و بالگردهای بزرگ و متوسط دشمن است.
ارتش جمهوری اسلامی ایران با کرارهای رهگیر، عملیات رهگیری انواع هواپیماهای با سرنشین و بدون سرنشین آمریکایی ازجمله پهپادهای مهم MQ-9 ،RQ-4 و هواپیماهای گشت دریایی P-8 و P-3 آمریکایی را در مناطق جنوب کشور به انجام رسانده است که به‌راحتی در صورت حضور آن‌ها در مناطق حاکمیتی کشور، امکان ساقط کردن این هواگردها وجود داشت. استفاده عملیاتی از تیربار ازسوی پهپادهای معمولی و نه مولتی‌روتور، به‌احتمال زیاد برای اولین‌بار حتی در دنیا باشد که ازسوی کرارهای ایرانی صورت می‌پذیرد.