محمدرضا ضیا|«یه خستگی‌ای داریم که آدم سرش رو می‌ذاره رو بالش، فوری می‌ره. یه خستگی هم هست که این‌قدر کوفته‌ای تا صبح خوابت نمی‌بره! کشتی این خستگی رو می‌خواد!»، این دیالوگ از آخرین قسمت پخش‌شده «یاغی» است؛ زمانی که یکی از کارکترها در تمرین با کشتی‌گیران باشگاهش می‌خواهد به‌قول معروف انگیزشی کار کند. قسمت پنجم این سریال پرطرفدار این روزهای نمایش خانگی، صحنه‌های کشتی‌اش بیشتر از هر قسمت قبل بود. کشتی‌ای که مصنوعی نیست و علی شادمان را خوب آموزش داده‌اند برای فن‌زدن، خوب یادش داده‌اند چطور در خاک بنشیند، چطور زیر دو خم بگیرد یا چگونه با حمله‌های فنی حریفش را به بیرون از تشک گرد کشتی پرت کند. قطعا این‌قدر خوشگل فیتیله‌پیچ‌کردن کار هر کسی نیست، حتی اگر حریف کلا خودش را به دستان تو سپرده باشد. یاغی محمد کارت و جاوید پایین‌شهری که بهترین علی شادمان دنیای سینما تا امروز است، جدا از همه‌ جذابیت‌های دیگرشان، این روزها انگار دوباره تب‌وتاب کشتی را برگردانده‌اند. ورزشی که کلاسیک‌ترین ماست، ورزشی که بهترین و مدال‌آورترین ماست و به‌تازگی خبرهای خوبی از باشگاه‌هایش به گوش نمی‌رسد. تفاوت کشتی آزادی که در «یاغی» اجرا می‌شود، با کشتی‌ای که در تلویزیون دیده‌ایم، این است که نه‌تنها بیرون تشک، که حتی درون تشک هم درام دارد. شاید همه آن دردها، همه‌ آن فریادها و به‌قول هادی عامل، همه‌ آن کیلوهای زیادی که کشتی‌گیران واقعی کم می‌کنند، با خودشان داستانی به همین اندازه جذاب را حمل می‌کنند. به‌تازگی در گفت‌وگو با یکی از رسانه‌های آنلاین کشور، یک مربی کشتی گفت که همزمان با آغاز انتشار سریال «یاغی» در شبکه نمایش خانگی، 60درصد به‌میزان متقاضیان باشگاه اضافه شده است و «یاغی» امروز نقل محافل جامعه کشتی است. خبرهای دیگری هم درباره محبوبیت کشتی در این چند روز منتشر شده است و هیچ‌کدام رسمی نیست، اما نشان‌دهنده موجی است که به راه افتاده و این خبر خوبی برای دوستداران کشتی و کشور است. کشتی یکی از قدیمی‌ترین ورزش‌های تمدن بشری است و در هر کجای دنیا می‌توان بقایای این ورزش را با شکل‌وشمایلی متفاوت پیدا کرد. در تاریخ ورزش ایران هم کشتی و ورزش‌های زورخانه‌ای، دو رشته‌ای بود که طرفداران بسیار داشت و به‌نوعی بیانگر روحیه پهلوانی و خیرخواهی عمومی بوده و هست.