ایمان شمسایی، مدیرکل مطبوعات و خبرگزاری‌های داخلی نیز در صفحه شخصی اینستاگرام خود، متنی را در سوگ استاد محمدعلی کریمخانی منتشر کرد: «تنها در مدت چند ساعت بعد از شنیده شدن خبر درگذشت استاد کریمخانی و با رصد مختصر شبکه‌های اجتماعی چیزهای زیادی دستگیر آدم می‌شود. نخست آنکه دینداری و ارادت مردم به اهل‌بیت(ع) غیرقابل انکار است. بسیار کسانی که از هر فرصتی خواستند برای نشان دادن زاویه مردم با مظاهر، مناسک و نمادهای دینی استفاده کنند اما دیدند همان‌ها که شاید ظاهر دیندار ندارند با ربنای شجریان و اذان موذن‌زاده و شاه پناهم بده کریمخانی اشک می‌ریزند و به احترامش می‌ایستند. مگر می‌شود مخالف دین بود و برای یک اثر صددرصد دینی احترام قائل بود؟ آن نگاه غلط را هم معاندان دارند و هم بعضی متدینان که زود قضاوت می‌کنند.
درعین‌حال که احکام مهم است و واجب، غفلت یا برداشت متفاوت هم فاصله دارد تا عناد و دشمنی. دیگر آنکه نباید بسیار بگذرد تا اثری اینچنین خلق شود. در سال‌های اخیر، تنوع در محصولات هنری و آیینی حتی مداحی زیاد بوده و ذوق و نوآوری چاشنی آن شده است. اگرچه هیچگاه نباید سطح و کیفیت آن‌ها را یکی دانست اما جدی گرفتن مخاطب و احترام به سلیقه و ذائقه‌اش را باید ستود و تقویت کرد. به‌عنوان کسی که افتخار ستایشگری دارم معتقدم آواز سنتی و حتی موسیقی پیوندی معنادار با ستایشگری و مداحی دارد. تعزیه جلوی چشم ماست. طبل و سنج در دسته‌های عزاداری. قویا معتقدم نباید در مجلس روضه از آن‌ها استفاده کرد و هرچیز سنتی و اصولی با قواعد خودش باقی بماند اما دلیلی هم ندارد مداح ما ردیف آوازی نداند یا مثل همین قطعات معروف مرحوم کریمخانی ترکیبی از آن‌ها را نشنویم. ارائه کار تمیز از شعر با محتوا و روضه متقن تا صوت و لحن اصولی و خوش و آراستگی مجلس و... همه لازمه غنی‌تر شدن محافل مذهبی به‌عنوان یک برنامه مخاطب‌محور متعالی است.
سخن آخر هم اینکه ارادت مردم به اهل‌بیت(ع) را باید در همین چیزها دید. آن‌ها که عنکبوت می‌سازند نمی‌دانند این خانه باقوام‌تر و محکم‌تر از تارهای آن‌هاست. میلیون‌ها دلار خرج می‌کنند تا از عشق مردم کم ‌کنند. بیایند ببینند هر صفحه مجازی و محفل حقیقی که سر می‌زنی «شاه پناهم بده» به گوش می‌رسد.»