آب گل‌آلود، ماهی ندارد
حکایت همه اختلافات بزرگ و کوچک دنیا و تاریخ بر سر «زیادی‌خواهی» است، قطعا. بیراه نیست اگر بگوییم عمده جنگ‌ها هم بر سر همین عبارت شکل گرفت و خسارات بسیاری را به وجود آورد. این زیادی‌خواهی دامنه گسترده در تمام مسائل دارد که سیاسی و اجتماعی هم ندارد؛ مثلا در همین موضوع برجام و تحریم؛ طرف آمریکایی به همراه شرکای غربی‌اش به‌دنبال منافع خود هستند. حالا منافع کشور آنان در کشور ما چه کار می‌کند سوالی است که عمده اندیشمندان تنها یک پاسخ برایش دارند و آن هم زیادی‌خواهی است. این موضوع بین‌المللی است و دولتمردان‌مان برای حلش با اقتدار در میدان هستند و ذره‌ای از منافع مردم کوتاه نخواهند آمد.
اما پای زیادی‌خواهی در برخی مسائل کشور داخلی هم دیده می‌شود که بیشتر مربوط به آنانی است که می‌خواهند در این شرایط سخت اقتصادی و تحریم از آب گل‌آلود ماهی بگیرند؛ مثلا همین موضوعات گرانی اخیر که برخی باز با زیادی‌خواهی افرادی ، التهاب در بازار و مایحتاج مردم ایجاد کردند. از آن مغازه‌داری که با شنیدن زمزمه‌های گرانی مایحتاج مردم را در قفسه‌هایش جمع کرد و گران‌تر فروخت تا صاحبخانه‌هایی که زیاده‌خواهی‌شان امان مستاجران را بریده است؛ کشمکشی که آنقدر ادامه پیدا کرد که پای سران قوای سه‌گانه را به میان کشید.
آنچه ازسوی سران نظام حکم شد روی کاغذ و روایت خبرها برای مستاجران خوش است. اینکه قرار است سقف افزایش با جدیت اجرا شود رخداد مثبتی است اما آنچه نگران‌کننده است بالا گرفتن نزاع بین صاحبخانه‌ها و مستاجران است که باید در شورای حل اختلاف برطرف شود. درحالی‌که می‌توان با نظارت بیشتر بر مشاوران املاک و همچنین الکترونیکی شدن اجاره‌نامه‌ها، به‌راحتی این اتفاق را در بازار مدیریت کرد. امیدواریم زیاده‌خواهی صاحبخانه‌ها این مساله را به تشدید قانون و نظارت موشکافانه ازسوی دولت و دستگاه نظارتی نکشاند که آب گل،آلود ماهی ندارد.
