تیشه به ریشه صنعت
مهندس «احمد باقری‌کیا»، مدیرعامل شهرک صنعتی نصیرآباد در گفت‌وگو با «صبح‌نو» می‌گوید: «همان‌گونه که می‌دانیم دولت موظف شد به‌عنوان متولی امر، مناطقی را به‌عنوان شهرک‌های صنعتی شناسایی، تفکیک و رفع معارض کند و در اختیار صنعتگر قرار دهد و بعد از بهره‌برداری و راه‌اندازی، نسبت‌به ارائه سند مالکیت به واحدهای صنعتی اقدام کند. شهرک‌های صنعتی پس از تاسیس نیاز به برخی انشعابات، تاسیسات و زیرساخت‌هایی همچون آب، برق، گاز، تلفن و... دارند که دولت در تامین آن‌ها، صنعتگران و تولیدکنندگان را بی‌نیاز سازد؛ موضوعی که اکنون حوزه صنعت و تولید را دچار مشکل کرده، قطعی برق است. برق محرک اصلی در صنعت و چرخه تولید است، زمانی که قطع می‌شود، دیگر محرک‌ها مثل آب واحدهای تولیدی هم خودبه‌خود قطع می‌شوند؛ چراکه تامین و استحصال آب از چاه‌های شهرک‌های صنعتی به‌صورت برقی است. متاسفانه برخی سوءمدیریت‌ها و قطعی برق در سال‌های اخیر موجب شده است تا صنعتگران با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو شوند. دغدغه‌ها و مشکلاتی که هر سال بدتر از سال قبل می‌شود.»
او می‌افزاید: «شهرک صنعتی نصیرآباد، متراکم‌ترین شهرک صنعتی کشور که از آن به‌عنوان نگین صنایع ایران نام می‌برند، همجواری آن با فرودگاه امام‌خمینی(ره) و جاده‌های مواصلاتی و ریلی موجب شده تا بیشتر موردتوجه سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان قرار گیرد. این شهرک بالغ بر 15هزار نفر کارگر و پرسنل دارد که بیشتر از 97درصد واحدهای صنعتی آن فعال‌اند و روزانه 11هزار خودرو در آن تردد دارند. وقتی برق آن قطع می‌شود در دو موضوع قابل بررسی است؛ یا چیزی از حوزه صنعت و تولید نمی‌دانیم که برق آن را قطع می‌کنیم یا هم صنعتگر نیستیم. اگر حوزه صنعت خاموش شود، اقتصاد شاغلان و واحدهای تولیدی این حوزه خاموش می‌شود.»
صنایع کوچک نیازمند حمایت
«کشورهای صنعتی دنیا، به صنایع کوچک خود توجه کامل دارند و آن‌ها را حمایت می‌کنند چراکه می‌دانند صنایع کوچک کامل‌کننده صنایع بزرگ هستند. با نگاهی به صنایع ایران خودرو، سایپا، پارس خودرو و... می‌توان دریافت، چنانچه صنایع کوچک که لوازم یدکی آن‌ها را تولید می‌کنند اگر نباشند، چگونه ممکن است صنایع بزرگ کشور، سرپا بمانند. در همین شهرک صنعتی نصیرآباد بالغ بر 70واحد فعال هستند که قطعات خودرویی برای صنایع بزرگ تولید می‌کنند؛ از قطعات بدنه گرفته تا قطعات موتور و زیربندی خودرو، اگر این صنایع کوچک را نادیده بگیریم، صنعت بزرگ را هم نادیده گرفته‌ایم و نابود می‌شوند.»
باقری‌کیا می‌گوید: «واحدهای تولیدی و صنایع کوچک که برای صنایع بزرگ زیرساخت تهیه می‌کنند وقتی از بین بروند، صنعت بزرگ کشور از بین می‌رود. کسانی که دستور به قطع برق می‌دهند آیا با نماینده صنعتگر مشورتی دارند، چرا هر سال بدتر از قبل می‌شود، برای سرپا کردن یک واحد تولیدی همه دستگاه‌های دولتی بسیج می‌شوند تا کارخانه‌ای را فعال کنند، چرا با قطع برق آن را از مسیر تولید دور یا متوقف می‌سازیم. مقام‌معظم رهبری بارها بر حمایت از تولید و موضوعات دانش‌بنیان تاکید کردند. صنعت و تولید این‌قدر مهم هستند که ایشان، سخنرانی نخست سال خود را به حمایت از تولید اختصاص می‌دهند. متاسفانه برخی از مدیران ناکارآمد و غیرمتخصص با بی‌تدبیری‌هایی، تیشه به ریشه صنعت و تولید می‌زنند. ما صنعتگران و تولیدکنندگان نیازمند این هستیم که در تمام زمان طول روز برق داشته باشیم.»
فراتر از برق موضوع آب است
این صنعتگر تصریح می‌کند: «فراتر از برق باید به موضوع آب در شهرک صنعتی نصیرآباد که متراکم‌ترین شهرک ایران است اشاره‌ای داشته باشم. این کلان‌شهرک صنعتی، آب موردنیاز خود را از دو حلقه چاه و به‌صورت قانونی استحصال می‌کند. چاهی که برای حفاری، لوله‌گذاری، اتصال و بهره‌برداری آن دارای مجوز است که در یک چرخه طبیعی و قانونی دارای خط انتقال بوده، حتی پساب آن هم استفاده می‌شود و به‌صورت رایگان در کانال محمدیه شهرستان رباط‌کریم انتقال می‌یابد. اما متاسفانه و اخیرا با قبض‌هایی ازسوی اداره آب روبه‌رو شدیم که تعرفه‌گذاری‌های آن غیرقابل‌قبول و حتی غیرمنصفانه صادر شده است. تعرفه‌گذاری سنگین قبض‌های صدها میلیون تومانی درحالی اخیرا برای صنعتگران این شهرک صادر شده است که تمام خدمات و استحصال و تصفیه مجدد پساب و... را خودمان انجام می‌دهیم. این در حالی است که در چرخه بهره‌برداری و تصفیه آن اداره آب شهرستان رباط‌کریم نقشی ندارد و حتی قبض‌های سنگین بر ما تحمیل می‌کنند! باید از اداره آب رباط‌کریم پرسید، براساس چه منطقی یک واحد صنعتی باید 400میلیون تومان قبض آب پرداخت کند؟!» باقری‌کیا می افزاید:برق شهرک صنعتی نصیرآباد هفته‌ای 12ساعت و روزهای شنبه قطع می‌شود. قطعی برق و آب ضررهای هنگفتی به ما صنعتگران وارد می‌کند. فقط در شهرک صنعتی برای یک روز که برق نباشد 1167میلیارد تومان کارفرماها و صنعتگران در بخش حقوق و دستمزد ضرر می‌کنند. این ضرر و زیان‌ها درحالی به صنعتگران و تولیدکنندگان تحمیل می‌شود که در دو سال اخیر و همه‌گیری ویروس کرونا، ضررهای کلانی به بخش صنعت و تولید وارد ساخت.
