نیما کشاورزی، رهبر ارکستر سمفونیک ایران در اجرای برنامه « از اصفهان تا فلورانس» در اصفهان به دنیا آمده است. او موسیقی را با نوازندگی ساز ویولن نزد اساتیدی چون هوویک باغومیان و بهروز وحیدی آذر شروع کرد. سپس تحصیلات عالی موسیقی را در ویولن، آهنگسازی و رهبری ارکستر در دانشکده هنرهای زیبای تهران گذراند. پس از آن، او راهی ایتالیا شد تا درکنسرواتوار فلورانس و مدرسه عالی موسیقی فیزوله ادامه تحصیل دهد. با اخذ بورس تحصیلی دولت ایتالیا و اتحادیه اروپا، فراگیری رهبری ارکستر را در آکادمی مشهور کیجانا و در کنسرواتوار سلطنتی بروکسل در بلژیک به پایان رساند و آن را در آکادمی عالی موسیقی کلن آلمان تکمیل کرد.
از میان اساتید رهبری ارکستر او می‌توان به الساندرو پینزاوتی، میشاییل لویگ، جان لویجی جلمتتی، بارتبوکارت و آرتورو تامایو اشاره کرد. او پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی به‌دعوت رهبر ارکستر مشهور، زوبین مهتا به‌مدت یک‌سال به‌عنوان کارآموز و دستیار این رهبر ارکستر در اپرای فلورانس مشغول شد؛ دوره‌ای جدید را تجربه کرد و توانایی‌های خود را به‌ویژه در رهبری اپرا در کنار اساتید برجسته‌ای چون دوناتو رنزتی و روبرتو آبادو ارتقا بخشید. او هم‌اکنون استاد رهبری کر و ارکستر در آکادمی موسیقی فیزوله در فلورانس است. کشاورزی همچنین بنیانگذار، مدیر موسیقی و رهبر ارکستر فیلارمونیک فلورانس ایتالیاست. این ارکستر تحت‌مدیریت او پس از سه‌سال موفق به دریافت 
گواهی عالی هنری ازسوی وزارت فرهنگ و هنر ایتالیا شد و موردحمایت مالی و هنری دولت ایتالیا قرار گرفت.
حال این استاد موسیقی قطعاتی از دو شهر محبوبش یعنی اصفهانی که در آن به دنیا آمده و فلورانسی که در آن درس خوانده برای اجرا انتخاب کرده است تا به گفته خودش، مخاطب متوجه شباهت‌های این دو نوع موسیقی شود.
 
 سوگنامه
 برنامه با قطعه «سوگنامه» از رضا والی شروع می‌شود. رضا والی متولد1331 در قزوین، موسیقیدان و آهنگساز اهل ایران است. او در دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی وین آهنگسازی آموخت و در دانشگاه پیتسبرگ دکترای آهنگسازی و تئوری موسیقی گرفت. والی اکنون عضو هیات‌علمی دانشگاه کارنگی ملون در آمریکاست. والی از موسیقیدانان موسیقی سمفونیک ایرانی است و آثار ارکستری‌اش ازسوی ارکسترسمفونیک‌های متعددی همچون ارکسترسمفونیک پیتسبرگ، سمفونی سیاتل، پروژه سمفونی مدرن بوستون و… اجرا شده ‌است. آثار مجلسی‌اش نیز ازسوی گروه‌هایی نظیر آنسامبل کوارتتو لاتینوآمریکانو و کوارتت کرونوس اجرا شده ‌است. قطعه «سوگنامه» برای اولین‌بار در ایران ازسوی ارکستر ملی اجرا شد.
 
تابلوهای ایرانی
پس از این قطعه، نوبت به اجرای «سوییت تابلوهای ایرانی» از حشمت سنجری رسید که خود شامل پنج موومان به نام‌های «افق بیکران»، «رقص مضراب‌ها»، «دو حالت»، «رقص دایره» و «اوج» است که سه موومان «افق بیکران»، «رقص مضراب‌ها» و «رقص دایره» در این برنامه اجرا شد.
حشمت سنجری فرزند حسین سنجری، نوازنده تار بود. کودکی سنجری با یادگیری ویولن شروع شد. آموزش او بیشتر بر پایه موسیقی ایرانی، در مدرسه موسیقی علینقی وزیری و استفاده از دانش ابوالحسن صبا و روح‌الله خالقی بود. سنجری بعد از آن به موسیقی کلاسیک علاقه بیشتری پیدا کرد. پس در هنرستان عالی موسیقی تحصیلات خود را ادامه داد و با اجرای کنسرتو ویولن بتهوون فارغ‌التحصیل شد. او در اتریش، بلژیک، هلند و ایتالیا دوره‌های گوناگونی درمورد رهبری ارکستر دید و با موسیقی‌دانانی مانند هانس اسواروسکی و فرانکو فرارا کار کرد. حشمت سنجری در سال‌های 1339 تا 1351 رهبر دائم ارکسترسمفونیک تهران بود. تا سال57 هم به‌عنوان رهبر مهمان با ارکسترسمفونیک تهران و ارکستر اپرا اجراهایی داشت. بعد از انقلاب هم در سال‌های 1358 تا 1368 ارکسترسمفونیک تهران را رهبری کرد.
«سوییت تابلوهای ایرانی» در پنج قسمت از آثار مشهوری است که حشمت سنجری نوشته است. این سوییت با قطعه‌ای به نام «افق بیکران» شروع می‌شود. «افق بیکران» یک پرلود ارکستری است با کاراکتر (Adagio Maestoso). «رقص دایره» برگرفته از فرم «رِنگ» از مشهورترین و پراجراترین بخش‌های این سوییت است. قطعه «دو حالت» باوقار و آرام شروع می‌شود و تداعی زیبایی از چهارگاه را دارد و گاهی مدگردی‌های کوتاهی به همایون هم دارد. «رقص مضراب‌ها» با نگاهی به چهارمضراب در موسیقی کلاسیک ایران نوشته شده است. پایه چهارمضراب برگرفته از یکی از پایه‌های مشهور صباست که گسترش بسیار زیادی پیدا می‌کند. علاقه آهنگساز به موسیقی دوره رمانتیک و به‌ویژه آهنگسازان روس گروه پنج‌نفره در گسترش و ارکستراسیون این موومان بسیار مشهود است. موومان پایانی یا اوج (سرانجام) با کاراکتر (Allegro) شروع می‌شود و تداعی زیبایی از آواز بیات اصفهان را دارد. در میانه این موومان، ما بخش‌هایی از موومان اول (افق بیکران) را هم می‌شنویم. آهنگساز در این موسیقی از ایرانی‌ترین ایده‌هایی که امکان اجرا با ساختار سمفونیک را داشته، بهره برده است. او اثری آفریده که علاوه‌بر موسیقیدانان و هنردوستان حرفه‌ای، بخش‌های زیادی از آن مورد توجه عموم هم قرار خواهد گرفت.
 
پرلود سمفونیک
وقفه‌ای کوتاه برای استراحت در میانه این اجرا در نظر گرفته شده است. در این فاصله گروه برای استراحت سالن را ترک می‌کند و مخاطبان نیز کمی به خود استراحت می‌دهند. پس از دقایقی دوباره گروه بازمی‌گردد و این‌بار قطعاتی ایتالیایی را می‌نوازد. اولین قطعه از فروچچو بوزونی به نام «پرلود سمفونیک» است.
جاکومو پوچینی، آهنگسار شهیر ایتالیایی و از برجسته‌ترین اپراسازان ایتالیایی در نسل بعد از جوزپه وردی است. پوچینی در کنسرواتوار میلان تحصیل موسیقی کرد. موسیقی پوچینی با تکیه بر ملودی‌های بی‌نظیر که نمایانگر ذوق و توانایی او و همچنین فرهنگ غنی آوازی ایتالیاست با رنگ‌آمیزی ارکستری خاص او، پرجلوه‌ترین آثار اواخر قرن19 و اوایل قرن20 است. اپراهای مهم او مانند لابوهم، مادام باترفلای و توران‌دخت و اپراهای دیگری بر بستر مکتب وریسم قرار گرفته‌اند. پوچینی جز اپرا در زمینه موسیقی مجلسی و آثار سمفونیک هم آثار مورد توجهی دارد. «پرلود سمفونیک» در تنالیته لاماژور دومین اثر اکستری است که آهنگساز هنگام تحصیل در کنسرواتوار میلان نوشت. اثر به‌وضوح نشان‌دهنده نگاه آینده آهنگساز به مقوله هارمونی و رنگ‌آمیزی ارکستری محبوب او است؛ اثری که به‌واسطه ملودی‌های پرشورش عمیقا ایتالیایی و به‌لحاظ جسارت هارمونیک یادآور رمانتیسم واگنری است؛ البته با عطری از موسیقی ماسنه از آهنگساز فرانسوی.
 
توراندخت
فروچیو بوزونی آهنگساز، پیانیست و معلم برجسته ایتالیایی است. او از کودکی به‌عنوان یک پیانیست درخشید و در وین موردتوجه هانسلیک، منتقد مشهور قرار گرفت. آثار بوزونی نشان از قریحه‌ای رمانتیک مبتنی بر آخرین نگرش‌های موسیقایی قرن19 دارد. در آثار او نفوذ تفکر پلیفونی آلمانی به‌ویژه باخ و آخرین آثار فرانتزلیست (که او را همیشه ستایش می‌کرد) و ردپایی از آثار آهنگساز هموطنش وِردی دیده می‌شود.
«سوییت تورانداخت» را بوزونی در سال‌های 1904 - 1905 براساس نمایشنامه‌ای به همین نام نوشته کنت کارلو گوتسی نوشت؛ نمایشنامه‌ای که الهامات زیادی از هفت‌پیکر نظامی گنجوی دارد و ارتباط جالبی است بین دو تمدن کهن. ارکستر ملی ایران در پایان این اجرا مورد تشویق بی‌وقفه مخاطبان قرار گرفت تاحدی‌که نیما کشاورزی اعلام کرد به پاس این استقبال دوباره قطعه «رقص دایره» برای مخاطبان نواخته می‌شود. درنهایت ارکستر ملی ایران با اتمام این قطعه به برنامه خود پایان می‌دهد.

«سوییت تورانداخت» را بوزونی در سال‌های 1904 - 1905 براساس نمایشنامه‌ای به همین نام نوشته کنت کارلو گوتسی نوشت؛ نمایشنامه‌ای که الهامات زیادی از هفت‌پیکر نظامی گنجوی دارد و ارتباط جالبی است بین دو تمدن کهن