توجه به ظرفیت‌های درونی، اسلحه تحریم را از کار می‌اندازد
تحول در روابط ایران و تاجیکستان
امامعلی رحمان، رییس‌جمهور تاجیکستان که پس از ۹سال به تهران سفر کرده است، روز گذشته در محل مجموعه تاریخی -فرهنگی سعدآباد به‌شکل رسمی مورد استقبال رییس‌جمهور کشورمان قرار گرفت و در جریان این مراسم به پرچم ایران تعظیم کرد. سفری که پس از یک دهه دوری، حال گرایش از سردی به گرمی در روابط دو کشور دیده می‌شود. از سال۲۰۲۰ در اظهارات مقامات دو کشور، نشانه‌هایی از تنش‌زدایی دیده شد تاجایی‌که مقصد اولین سفر رییس دولت سیزدهم جمهوری اسلامی دوشنبه، پایتخت تاجیکستان بود. چندی پیش نیز سرلشکر محمد باقری، رییس ستاد کل نیروهای مسلح ایران به تاجیکستان سفر کرد و پس از دیدار و ملاقات وی با امامعلی رحمان، رییس‌جمهور و مقامات بلندپایه نظامی این کشور گزارش شد که ایران در تاجیکستان کارخانه تولید پهپاد «ابابیل۲» می‌سازد. در هفته جاری هم علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان برای شرکت در نشست گفت‌وگوهای امنیت منطقه‌ای و کمک به برقراری صلح و ثبات در افغانستان به پایتخت تاجیکستان سفر کرد.
آخرین نمایش رژیم اسرائیل
روح الله فرقانی
خط امام بر مدار قانون
روابط انسانی و نظم اجتماعی در جوامع بشری بستر امنیت، آرامش و آسایش و رشد است. دولت‌ها و نهادهای اجتماعی و قوای اجرایی در جامعه همه ابزاری هستند که ضرورت آن‌ها برای تحقق نظم اجتماعی در روابط انسانی بر همگان روشن است. بدون نهادهای قانونی، امکان زیست جمعی سلب و روند همبستگی اجتماعی مختل می‌شود. در آستانه فرارسیدن سالگشت ارتحال حضرت امام‌خمینی(ره)، بررسی فضای اندیشه‌ای ایشان امری مهم به نظر می‌رسد. یکی از مواردی که بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران همواره روی آن تاکید داشتند، طی‌شدن امور مطابق روندهای قانونی بود. ایشان همیشه در برابر کسانی که قصد قانون‌گریزی داشتند، به‌سختی می‌ایستاد و در یک جمله مشهور، مخالفان نهادهای قانونی را این گونه خطاب قرار دادند: «تو غلط می‌کنی قانون رو قبول نداری، قانون تو رو قبول نداره.» امام‌خمینی (ره) برای عمل دقیق به قوانین موضوعه مطابق با شریعت، اهمیت خاص قائل می‌شد و خود اولین کسی بود که عامل به قانون بود. حضرت امام(ره) حتی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و در اوج مبارزات انقلابی و پس از آن، قانون‌گرایی را یکی از عناصر مهم و کلیدی نظام اسلامی دانسته و برای همه ارکان نظام و مسوولان امر توجه جدی به این مساله را گوشزد می‌کرد و همه این‌ها را برای تحقق اهداف عالیه انقلاب لازم می‌دانست. با این حال همیشه این شبهه به خصوص از سوی ضدانقلاب وجود داشته که امام خمینی(ره) مروج یکه سالاری و متمسک به روندهای فراقانونی بوده است. این ادعاها در شرایطی است که مهم ترین دغدغه امام خمینی (ره) در امر حکمرانی، توجه عملی به حدود و ثغور قوانین بود و می کوشید قانون در مصدر کنش گری ها قرار بگیرد. به بیانی، امام خمینی (ره) مهم ترین نیرو در برابر کسانی بود که قانون مداری را اصلی ترین مانع بر سر راه تمایلات سیاسی خود می دیدند.
انتظار چندساله برای سرمایه‌گذاری در بندر چابهار
توسعه چابهار که در سال‌های گذشته پای بسیاری از کشورهای دور و نزدیک را به این منطقه باز کرده است، هنوز هم در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. علی‌رغم اعلام آمادگی چین، هند و بسیاری از کشورهای دیگر اقدام تاثیرگذاری در این منطقه انجام نشده است و پس از چندین سال از طرح چنین موضوعاتی باز هم سرمایه‌گذاری خارجی در این منطقه مورد توجه مسوولان کشور است.
آوار آرزوهای عبدالباقی
چهار برادر که پدرشان بنّا بود و با گاری آجیل‌فروشی می‌کرد. چند سال بعد پسرها درس‌خوانده شده و دو نفرشان وارد کار ساخت‌وساز شدند. بعدها گاری آجیل‌فروشی به مغازه آجیل‌فروشی تبدیل شد و پسران بنای ساختمان، پیمانکار ساخت‌وساز شدند. یکی از پسرها رهبری خانواده و مدیریت چند هزار میلیاردی کسب‌وکار را برعهده گرفت و بعد از سال‌ها کار ساختمانی در نهایت آنطور که می‌گویند، زیر آوار یکی از همان ساختمان‌ها نیز درگذشت. برخی مردم و مسوولان او را قهرمان آبادان می‌دانستند که توانسته بود این شهر را با ساخت‌وسازهای آنچنانی تا حدودی آباد کند. حمایت مسوولان وقت از او در عکس‌ها و خبرهایی که سال‌ها از او منتشر می‌شد اما سبب شده بود تا برخی بر این باور باشند که عبدالباقی آنچه اکنون دارد از راه ارتباطی با همان مسوولان به دست آورده، به همین دلیل حتی پیش از ریزش ساختمان متروپل نیز مغضوب برخی همشهریان خود بود. بعد از ریزش اما اوضاع کمی فرق کرد. حالا دیگر گمان‌ها و پچ‌پچ‌های مردم به سرتیتر خبر رسانه‌ها تبدیل شد و پرسشی که ایجاد شد این بود که عبدالباقی سر همین یک فقره ساختمان چطور توانسته بدون دریافت مجوزهای لازم، پروژه را به این اندازه از پیشرفت برساند؛ اتفاقی که سبب شد استعداد فوق‌العاده او در شناسایی زمین‌های مرغوب نیز به کمکش نیاید. بی‌اعتمادی به او که ناشی از فوت چندتن از شهروندان آبادانی بود، حتی سبب شد که عده زیادی مرگ او را در زیر آوار متروپل باور نکنند.
فیلمی به احترام جانبازان شیمیایی
سمانه استاد / فیلم مستند «داستان‌های هزار و یک روز»، به کارگردانی حبیب احمدزاده و با همکاری پرویز پرستویی پیش از آنکه در ایران دیده شود، به هیاهویی رسانه‌ای بدل شد. این فیلم حدود یک ماه پیش در آمریکا اکران شد و اکرانش همراه بود با حاشیه‌های پررنگی در رابطه با پرویز پرستویی که این موضوع باعث شد فیلم پیش از دیده شدن به شهرت برسد. خوشبختانه این فیلم روز یکشنبه، هشتم خردادماه، در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان اکران شد و مخاطبان زیادی به دیدن آن نشستند. فیلم به شکلی داستانی سه خط مستند را دنبال کرده و این سه خط را به هم وصل می‌کند. «داستان‌های هزار و یک روز» از صلح حرف می‌زند و سعی می‌کند بی‌طرفانه به بررسی وضعیت جانبازان شیمیایی ایران و بازمانده‌های حمله اتمی در ژاپن بپردازد. بعد از اکران فیلم، نشست خبری با حضور حبیب احمدزاده (کارگردان اثر)، دکتر بیژن عبدالکریمی (فیلسوف و استاد دانشگاه)، محمدرضا تقی‌پورمقدم (رییس موزه صلح تهران) و کمی بعدتر حجت‌الاسلام کیانی (معاون فرهنگی حوزه علمیه قم)، با حضور کیوان کثیریان در سمت مجری و در غیاب پرویز پرستویی برگزار شد. در ادامه به بررسی آنچه که در این نشست اتفاق افتاد، می پردازیم.
عنکبوت جشنواره کن
مرضیه کیان / خبری که چند روزی است در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود و سرویس فرهنگ رسانه‌ها آن را پوشش می‌دهد، جشنواره فیلم کن و موضوع فیلم «عنکبوت مقدس« است که منطبق نبودن واقعیت این داستان با آنچه در شهر مشهد اتفاق افتاده، سوژه گزارش‌هاست.
