پس از خروج آمریکا از توافق هستهای و بهدنبال همسویی كره با این تحریمها مناسبات سیاسی و اقتصادی دوجانبه وارد دورهای از تنش سیاسی و كاهش روابط تجاری شد. طبق آمار اتحادیه تجارت بینالمللی كرهجنوبی در سال 2۰17 دو هزار و 671 شركت كرهای روابط تجاری با ایران داشتهاند. پس از تحریمهای مجدد آمریکا همه این شركتها ایران را ترک كردند. در چهار سال گذشته نهتنها بهبودی در سیر نزولی روابط دو كشور ایجاد نشد، بلکه شركتهای كرهای همچون سامسونگ و الجی از كشور خارج شدند. خرید نفت ایران ازسوی كرهجنوبی بهطور كامل متوقف و نفت آمریکا جایگزین آن شد. همچنین بانکهای كرهای همچون ووی بانک، بانک صنعتی كره و اگزیم بانک هفت میلیارد دلار از پول ایران را كه ماحصل فروش نفت خام و میعانات گازی قبل از تحریمها بود بلوكه كردهاند. در مقابل این اقدامات، شاهد تغییر اساسی رویکرد كشورمان نسبت به روابط با كره جنوبی هستیم. همانطور كه اشاره شد روابط سیاسی و تجاری دو كشور متأثر از متغیر تحریم بوده است. درواقع به موازات پیشرفت گفتوگوها بین جمهوری اسلامی ایران و غرب، سئول سعی در تقویت مناسبات خود با تهران داشته و در شرایط تشدید تحریمها هم به بهانه تبعات تحریمها برای اقتصاد صادراتمحور خود از ایران فاصله گرفته است.
بنابراین از آنجایی که کرهجنوبی یک سیاست خارجی مستقل و پایدار ندارد، نمیتوان در بلندمدت روی شکلگیری یک رابطه عمیق و باثبات با این کشور حساب ویژهای باز کرد. در چنین شرایطی صرفا تصمیم دولت جدید در کرهجنوبی برای دخالت ندادن ملاحظات آمریکا در نوع روابط خود با ایران، میتواند محرکی برای تقویت و بهبود روابط تهران و سئول باشد. درمجموع تغییر سیاستهای اشتباه سئول و تصمیم به بهبود روابط دوجانبه حتی با وجود پایداری تحریمها، مهمترین آزمون پیش روی رییسجمهور جدید كرهجنوبی در تنظیم روابط خود با جمهوری اسلامی ایران است.