محمد علی حسننیا
روح الله فرقانی / اگر نگاه سیاست خارجی «حزب عدالت و توسعه» ترکیه یا همان دولت «رجب طیب اردوغان» را به «حزب باد» تشبیه کنیم، بیراه نگفتیم، دولتمردی که راهبردهای منطقهای و چه بسا بینالمللی او بیشتر تابع اما و اگرها و منافع کوتاهمدت است. نگاهی کوتاه به راهبردهای منطقهای و بینالمللی او نشان میدهد که در جهت تابع منافع مادی گام برمیدارد، بهگونهای سادهتر یک بام و دوهواست. جایی که به نفعش باشد از فلسطین دم میزند و مدافع حقوق مردم مظلوم قدس و غزه میشود و جنایات تلآویو را محکوم میکند. زمانی که منافعش در غرب است دست دوستی به مقامات صهیونیستی میدهد و میزبان آنها در استانبول و آنکارا میشود و در محکومیت عملیاتهای استشهادی جوانان فلسطینی بیانیه صادر کرده و از اشغالگران قدس حمایت میکند. اردوغان را میتوان مرد هزار چهره در عرصه سیاست خارجه به شمار آورد. اردوغان دیروز و در بازگشت از ریاض؛ ضمن همنوایی با سیاستهای سعودیها علیه یمن، در توجیه توسعه روابط با رژیمصهیونیستی، گفت که قطع روابط با تلآویو به نفع آنکارا نیست.