پرویز پرستویی و گوهر خیراندیش از حاضران در این مراسم بودند. کمی پس از برگزاری این مراسم، ویدیوی حاشیه این نشست در فضای مجازی منتشر شد. طبق معمول در چنین برنامه‌هایی که در خارج از کشور برگزار می‌شود، چند فارسی‌زبان که معمولا جزو طیف سلطنت‌طلب‌ها و فرقه رجوی هستند، سعی بر تحت‌الشعاع قراردادن این برنامه و هدایت آن به‌سمت فضایی متشنج و سیاسی کردند. این‌بار هم یکی از آن‌ها که اتفاقا یکی از آواره‌های نشان‌دار آنجا و از حلقه‌به‌گوشان مسیح علینژاد است، برخلاف رویه اخلاقی و حرفه‌ای، به‌جای پرسیدن سوال سینمایی درباره فیلم مذکور سراغ به حاشیه کشاندن جلسه رفت. او به شکلی کینه‌توزانه و یک‌طرفه با استفاده از تعابیری زننده درباره حاج‌قاسم سلیمانی سعی کرد پرویز پرستویی را در یک دوراهی سخت قرار دهد؛ یا مجبور به همراهی با آن فرد شود یا برخلاف آن عمل کند. پرویز پرستویی با تدبیر و پختگی، سعی کرد در عین رعایت ادب و حفظ منش شخصی‌اش پاسخ آن فرد را بدهد و جلسه را به سمت‌و‌سوی درست خودش پیش ببرد. در روز گذشته اما ویدیوی جدیدی از حاشیه همان نشست بیرون آمد که ظاهرا مربوط به بعد از آن جلسه بود. باز هم همان فرد آواره که برای گذران زندگی در تمام مراسم‌ها کاسه گدایی به دست با فروش شرف و آبرویش حاضر است، این‌بار هم با همان شیوه «گوشی ما سلاح ما» در کنار بازیگر «آژانس شیشه‌ای» حاضر شد و با تکرار مدام حرف‌هایش به شیوه‌ای که نشان‌دهنده علائم بیماری روانی عمیق اوست، سعی بر توهین و تحریک پرویز پرستویی کرد. بازیگر کهنه‌کار سینمای ایران در ابتدا سعی کرد او را نادیده بگیرد اما با ادامه رفتار آن فرد مفلوک با رفتاری غیرت‌مندانه زیر گوشی (بخوانید اسلحه آن وطن‌فروش) زد. در کنار این، ویدیوی حضور خانم گوهر خیراندیش و تجمع و توهین حدود پنج‌نفر از آواره‌های فارسی‌زبان نیز منتشر شد. در این ویدیو گوهر خیراندیش با متانت تمام به توهین‌ها و رفتار هیستریک این جماعت انگشت‌شمار پاسخ داد.
پرویز پرستویی مانند هر ایرانی دیگری نظرات شخصی خودش درباره مسائل مختلف را دارد که ممکن است موافقان و مخالفانی داشته باشد اما امثال او نشان داده‌اند «ریشه» آدم‌های در این خاک چیزی نیست که فراموشش کنند. پرویز پرستویی یک آدم ریشه‌دار است. گوهر خیراندیش یک بانوی قابل احترام است اما طرف مقابل نشان داد که تمام حرف‌هایی که با عنوان آزادی بیان و احترام به نظرات مختلف بیان می‌کند یک دروغ خنده‌دار است. این آواره‌های انگشت‌شمار و کاسه گدایی به دست، حتی حاضر نیستند به حرمت برگزارکنندگان یک مراسم فرهنگی احترام بگذارند و اجازه دهند کارشان را بکنند. رفتار فرد مذکور بیش از آنکه شبیه یک معترض یا منتقد باشد، به رفتار خفت‌گیرهایی می‌ماند که مردم را در یک کوچه خلوت گیر می‌اندازند و اموال‌شان را می‌دزدند. شاید برای نسلی که در عصر فعلی زیست می‌کند، داستان‌هایی که درباره شعبان بی‌مخ بیان شده باور نکنند و گمان کنند در روایت آن اغراق شده است اما نکته مثبت اتفاقاتی مثل رخداد اخیر این است که می‌فهمیم در سال2022 و در قلب آمریکا، هستند کسانی که برای یک مشت دلار چه‌ها که نمی‌کنند؛ خدا شفای‌شان دهد!

پرویز پرستویی مانند هر ایرانی دیگری نظرات شخصی خودش درباره مسائل مختلف را دارد که ممکن است موافقان و مخالفانی داشته باشد