یکی از ویژگیهای بارز پوپولیسم، نشستن در جایگاه مدعی و نفی یکسویه «غیر» بدون استدلال منطقی است. نقطه تمرکز پوپولیستها، تحریک فراگیر احساسات عمومی و موجسازی ویرانگر ضد نیروهایی است که آنها را مانع سطحینگری خود میپندارند. طی روزهای گذشته، شاهد یکی از همین قسم موجسازی پوپولیستها اینبار علیه رییس مجلس به بهانه سفر تعدادی از بستگانش که ازسوی الیاس قالیباف به «خطای نابخشودنی» توصیف شد، بودیم. پروژه اخیر سه جریان مدعی عدالتخواهی، اصلاحطلبان و اصولگرایان تندرو علیه مجلس و ریاست آن، بار دیگر جلوهای از پوپولیسم را به نمایش گذاشت که هدفش، چیزی جز ترور شخصیت «سوژه موردنظر» نبود. برای بررسی سازوکار عملکرد عوامگرایان وطنی، به سراغ عباس سلیمینمین رفتیم. سلیمینمین در آخرین یادداشت منتشرشده خود، عوامگرایی را نوعی «سهلطلبی» عنوان میدارد که با فرصتطلبی، در پی اهداف کوتاهمدت سیاسی است. این پژوهشگر حوزه تاریخ همچنین در مقابل سهلطلبی، تکیه بر عقلانیت و نقد عالمانه را تشویق میکند که دارای آثار بلندمدت است. در این گفتوگو، به این مساله پرداختیم که عملکرد عوامگرایان چگونه به فرسایش خرد و خردگرایی در جامعه منجر میشود و در فقره تخریب رییس مجلس، کدام دستها دخالت داشتند و چرا در یک نقطه یعنی «زدن قالیباف» به اشتراک رسیدند.