دعای روز بیست‌و‌پنجم ماه مبارک رمضان
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مُحِبّاً لِأَوْلِیائِکَ وَمُعادِیاً لِأَعْدائِکَ، مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خاتَمِ أَنْبِیائِکَ، یَا عاصِمَ قُلُوبِ النَّبِیِّینَ»
«خدایا، مرا در این ماه دلبسته اولیایت و دشمن دشمنانت قرار ده و آراسته به راه و روش خاتم پیامبرانت گردان، ای نگهدارنده‌ دل‌های پیامبران!»
خواسته‌های روز بیست‌و‌پنجم ماه مبارک رمضان: خدایا؛ 1.  مرا دوستدار دوستانت و دشمن دشمنانت قرار بده. 2. مرا ملتزم به روش آخرین پیامبرت قرار ده.
«اللّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مُحِبّاً لِأَوْلِیائِکَ وَمُعادِیاً لِأَعْدائِکَ»
محبت به معنای کشش قلبی نسبت‌به محبوب است. بدیهی است که محل این کشش، قلب است.
خداوند در سوره احزاب، آیه‌۴ می‌فرماید: مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ. (خداوند برای هیچ‌کس در درونش دو قلب قرار نداده است.)
قلب محل محبت است و هرکس بیشتر از یک قلب ندارد؛ بنابراین یک محبت اصیل و ذاتی وجود دارد و آن محبت به الله است و بقیه باید در جهت آن محبت تعریف بشود.
مراد از بقیه محبت‌ها هم همین درخواست است که خدایا دوستداری دوستانت و دشمنی دشمنانت را برایم قرار ده!
دوستی در راه خدا و دشمنی در راه خدا معیار درجه ایمان افراد است.
امام صادق(ع) می‌فرمایند: «وَ هَلِ الایمانُ اِلّا الحُبُّ 
وَ البُغْضُ؟» (آیا ایمان چیزی جز حب و بغض فرد مؤمن به اعمال و به افراد خدا است؟)
نماز و روزه و … را انجام می‌دهد چون خدا آن را دوست دارد. گناهان را ترک می‌کند چون خدا نسبت‌به آن بغض و تنفر دارد. اطاعت و ترک گناه انسان را به خدا می‌رساند.
حضرت رسول‌گرامی(ص) می‌فرمایند: «یا عَبْدَاللّهِ أَحْبِبْ فِی‌اللّهِ وَ أبْغِضْ فِی اللّهِ وَ والِ فِی اللّهِ وَ عادِ فِی اللّهِ فَإنَّهُ لاتُنالُ وِلایَةُ اللّهِ إلّا بِذَلِکَ وَ لایَجِدُ رَجُلٌ طَعْمَ الْایمانِ وِانْ کَثُرَتْ صَلاتُهُ وَ صِیامُهُ حَتّی یَکُونَ کَذَلِکَ.» (ای بنده خدا، در راه خدا و به خاطر او دوست داشته باش و به‌خاطر خدا و در راه او تنفر داشته باش [دوستی و دشمنی‌اش در راه خدا باشد] چون ولایت خدا جز از این راه به دست نمی‌آید و هیچ انسانی طعم ایمان را نمی‌چشد هرچند نماز و روزه‌اش زیاد باشد، مگر آنکه دوستی و دشمنی‌اش در راه خدا باشد.)
چه کسی را در راه خدا دوست داشته باشیم؟ و با چه کسی در راه خدا دشمنی کنیم؟
راوی از رسول خدا(ص) سوال کرد از کجا بدانم دوستی و دشمنی‌ام در راه خدا بوده است؟ (به عبارت دیگر، دوست خدا کیست تا با او دوستی کنم و دشمن او کیست تا با او دشمنی کنم؟) حضرت به امیرالمومنین(ع) اشاره کرده و فرمودند:
«وَلِیُّ هذا وَلِیُّ اللّهِ فَوالِهِ، وعَدُوُّ هذا عَدُوُّ اللّهِ فَعادِهِ وَ والِ وَلِیَّ هذا وَ لَوْ أنَّهُ قاتِلُ أبیکَ ووَلَدِکَ وَ عادِ عَدُوَّ هذا وَ لَوْ أنَّهُ أبُوکَ وَ وَلَدُکَ.» (دوست این مرد علی(ع) دوست خداست پس با او دوستی کن و دشمن ایشان، دشمن خدا است پس با او دشمن باش. با ولی او دوستی کن گرچه کشنده پدر و فرزندت باشد و با دشمن او 
دشمنی کن هرچند پدر یا فرزندت باشد)
این همان دو اصل تَبَرّی و تَوَّلی است که اساس دین است چون اگر نباشد انسان بهره‌ای از ایمان 
نبرده است.
حضرت رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: اگر دوستی به خاطر خدا نباشد (تولی)، و دشمنی به‌خاطر خدا نباشد (تبری)، چنین شخصی تحت ولایت خدا نیست و اگر تحت ولایت خدا نباشد یعنی تحت ولایت شیطان است.
«مُسْتَنّاً بِسُنَّةِ خاتَمِ أَنْبِیائِکَ»
قرآن کریم پیامبر‌اسلام(ص) را اسوه برای ما معرفی می‌کند.
در سوره احزاب، آیه۲۱ می‌فرماید: لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ. (بی‌تردید رسول‌گرامی (ص) برای شما الگو و سرمشق نیکویی است.)
در سوره حشر، آیه‌۷ می‌فرماید: آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا. (آنچه را که رسول‌خدا(ص) برای شما آورده بگیرید و از آنچه نهی می‌کند بازایستید.)
در سوره آل‌عمران، سوره۶۸ می‌فرماید: إِنَّ أَوْلَی النَّاسِ بِإِبْراهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ. (یقیناً نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم(ع) از جهت پیوند معنوی کسانی هستند که به راستی و درستی از او پیروی کردند.)
پس اگر بخواهیم نزدیک‌ترین پیوند را با رسول گرامی اسلام(ص) داشته باشیم باید از شیوه او چه علمی، چه عملی، چه فردی، چه خانوادگی و چه اجتماعی پیروی کنیم و با این کار دل پیامبراکرم(ص) را خشنود کرده و به دست بیاوریم.
«یَا عاصِمَ قُلُوبِ النَّبِیِّینَ.»
ای نگهدارنده قلب‌های پیامبران! درخواست‌های امروز ما را به لطفت برآورده گردان.
روزی وابسته به ایمان، شغل و توانمندی‌های انسان نیست.
حجت‌الاسلام سید محمدباقر علوی تهرانی در سخنانی اظهار داشت: در بحث روزی، مراد رسیدن به بینش درست نسبت به روزی است و آنچه منطبق به شرع مقدس است. روزی تقسیم شده و روزی هر کسی هم معین است.
این کارشناس مذهبی با استناد به آیات قرآن کریم بیان کرد: خداوند می‌فرماید ما در زندگی دنیا معیشت بندگان را در میان‌شان تقسیم کرده‌ایم. همچنین آمده هیچ چیز نیست زیر این گنبد خضری مگر اینکه خزانه‌اش دست خداست. از امام صادق(ع) روایت شده اگر روزی تقسیم شده که شده است، برای چی حرص می‌زنید. حضرت امیر(ع) این فرمایش را زیاد می‌فرمودند: به یقین بدانید بنده‌ها، هر چقدر که دارای هوش بالایی باشند و هر میزانی که تلاش کنند و هر مقدار که دانش فنون کسب‌وکار را داشته باشند، محال است بیشتر از آنچه خدا مقرر کرده، به دست بیاورند، آن تقسیم‌بندی براساس حکمت است. روزی خدا وابسته به هیچ شرطی نیست، نه به ایمان، نه به توانمندی و دانش و نه به شغل، شرط ارتزاق، جنبنده بودن است.
وی با بیان اینکه روزی وابسته به شغل نیست، گفت: هیچ جنبنده‌ای روی زمین نیست، مگر اینکه روزی او به دست خداست. این آیه شریفه بیان مبارکش این است که روزی به شغل، به مقدار اشتغال، و به سختی و آسانی کار ربطی ندارد.