عبدالرحمن بن‌مسلم معروف به ابومسلم خراسانی، از مشاهیر رجال خراسان است. وی به‌سبب دوستی كه با خاندان عباسی داشته با ابراهیم بن‌محمد، از نوادگان عباس بن‌عبدالمطلب پیمان می‌‏بندد كه برای او از مردم بیعت بگیرد و او را به خلافت برساند. ابومسلم با استفاده از نفوذ فراوانی كه در بین مردم خراسان داشت، در سال 129هجری، خراسان را به تسخیر درآورد و چون مروان حمار، آخرین خلیفه‏ اموی، ابراهیم‌بن‌محمد را به قتل رساند، ابومسلم برادر ابراهیم به نام عبدالله‌سَفّاح را به جانشینی وی برگزید و به شام حمله برد. در این نبرد، قوای خراسان بر نیروهای خلیفه‏ اموی پیروز شدند و خاندان ستمكار اموی را برانداختند. سرانجام در سال 132 مروان به قتل رسید و ابومسلم از این پس مردم را به بیعت با سفاح دعوت كرد و از این زمان خلافت خاندان عباسی كه بیش از 500سال بر ممالك اسلامی به طول انجامید، آغاز شد. گویند كه ابومسلم از اینكه دولت طاغوت را بر سركار آورده بود پشیمان شد و بعدها به دستور منصور دوانیقی، دومین خلیفه‏ عباسی در حدود سال‏‌های 137 الی 140 هجری در نزدیكی شهر مداین با مكر و حیله به قتل رسید.