بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ وجَنّبْنی فیهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ وأوِنی فیهِ بِرَحْمَتِکَ الى دارِ القَرارِ بالهِیّتَکِ یا إلَهَ العالَمین.
خدایا توفیقم ده در آن به سازش کردن نیکان و دورم دار در آن از رفاقت بدان و جایم ده در آن با مهرت بهسوى خانه آرامش به خدایى خودت اى معبـود جهانیان!
خواستههای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان: خدایا 1. مرا به هماهنگی و همراهی با ابرار موفق بدار. 2. مرا از دوستی با بدان دور نگهدار. 3. با رحمت خویش مرا در دارالقرار منزل و پناه ده.
«اللّهُمَّ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوافَقَةِ الْأَبرارِ»
دوستی مسالهای بااهمیت است چراکه تاثیر دوست ناگهانی و ملموس نیست، بلکه تاثیر آن تدریجی است. به همین جهت بهراحتی نمیتوان دوستی درست را از نادرست آن تشخیص داد؛ لذا دوستی از مقوله انتخاب و گزینش است و نباید بدون ملاک، فردی را بهعنوان دوست انتخاب کرد یا بهطور تصادفی کسی را بهعنوان دوست گرفت. ازآنجاکه پیوندهای دوستی در قیامت مورد سوال است؛ بنابراین اولین درخواست امروز این است که با ابرار و نیکان همراهی و هماهنگی داشته باشیم. ابرار یک مقام معنوی است که به عدهای مانند صالحین، متقین، محسنین و… عنایت میشود. یعنی بعضی از انسانها آنقدر در معنویت، خیرخواهی و دلسوزی نسبتبه دیگران پیشرفت میکنند که صلاحیت گرفتن این مدال را
پیدا میکنند که برخی آرزوی بودن با آنان را داشته باشند.
در سوره آلعمران، آیه۱۹۳ میفرماید: رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ (پروردگارا، گناهان ما را بیامرز و بدیهایمان را از ما محو کن و ما را در زمره نیکوکاران بمیران).
به چه کسانی ابرار گفته میشود؟
ابرار به انسانهای شایسته و ممتازی گفته میشود که همواره به تکلیف خود عمل میکنند، از ناپاکیها احتراز میجویند و دیگران را هم به خوبیها و پاکیها دعوت میکنند.
«وَجَنِّبْنِی فِیهِ مُرافَقَةَ الْأَشْرارِ»
برخی از دوستیها در قیامت انسان را نادم و پشیمان میکند.
در سوره فرقان، آیات ۲۸ و ۲۹ میفرماید: یَا وَیْلَتَی لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاَنًا خَلِیلاً لَقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی
(ای وای، کاش من فلانی را [که سبب بدبختی من شد] به دوستی نمیگرفتم، بیتردید مرا از قرآن پس از آنکه برایم آمد گمراه کرد).
شر به معنای بد و اشرار به معنای بدان است. به دو نمونه شرالنّاس در قرآن توجه کنید: در سوره انفال، آیه ۲۲ میفرماید: إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُکْمُ الَّذینَ لا یَعْقِلُونَ (قطعا بدترین جنبندگان نزد خدا، کران [از شنیدن حق] و لالان [از گفتن حق] هستند که [به کلام حق] نمیاندیشند!) در سوره انفال، آیه۵۵ میفرماید: إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللهِ الَّذِینَ کَفَرُوا فَهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ (یقینا بدترین جنبندگان نزد خدا کسانی هستند که کافرند و [به سبب لجبازی و عنادشان] ایمان نمیآورند).
«وَآوِنِی فِیهِ بِرَحْمَتِکَ إِلی دارِ الْقَرارِ»
دارالقرار همان سرای آخرت است که جاودانگی و ابدیت از خصوصیات آن است.
امامباقر(ع) فرمودند: «الآخِرَهُ دارُ القَرارِ و الدُّنیا دارُ فَناءِ» (آخرت خانه ثبات است و دنیا خانه نابودی و زوال است).
حضرت زینالعابدین(ع) در حدیثی فرمودند: «اَشَدُّ ساعات ابنُ آدم ثَلاثَ ساعتٍ: …و السّاعَةِ التّی یَقِفُ فیها بَینَ یَدَیِ الله عَزَّ وَ جَلَّ…» (سختترین اوقات زندگی انسان سه وقت است؛ … و وقتی که در برابر خداوند متعال میایستد...)
قیامت و آخرت نامهای مختلفی دارد: یوم الحسره به معنی روز حسرت و تاسف.
یوم التغابن بهمعنی روز آشکار شدن کسانی که مغبوناند.
یوم الثقیل بهمعنی روز سنگین.
یوم الیم بهمعنی روز دردناک.
یوم العصیر بهمعنی روز پرمشقت و سختی.
و تعابیر دیگر که همه حکایت از سختی آن روز میکند. حکایت از آن میکند که هر شخصی به پناهگاه نیاز دارد چون (زَلْزَلَةُ السّاعَةِ عَظیمٌ) زلزله روز قیامت بزرگ است.
«بِإِلهِیَّتِکَ یَا إِلهَ الْعالَمِینَ»
پناه رو قیامت باید، سایهسار رحمت خداوند جهانیان است.
احادیثی درمورد روزهداری
مژده به روزهداران؛ قال الصادق (ع): «من صام لله عزوجل یوما فی شدة الحر فاصابه ظما و کل الله به الف ملک یمسحون وجهه و یبشرونه حتی اذا افطر.»
امام صادق (ع) فرمود: هرکس که در روز بسیار گرم برای خدا روزه بگیرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را میگمارد تا دست به چهره او بکشند و او را بشارت دهند تا هنگامی که افطار کند.
شادی روزهدار؛ قال الصادق (ع): «للصائم فرحتان فرحة عند افطاره و فرحة عند لقاء ربه» امام صادق (ع) فرمود: برای روزهدار دو سرور و خوشحالی است: 1 - هنگام افطار، 2 - هنگام لقای پروردگار (وقت مردن و در قیامت)
بهشت و باب روزهداران؛ قال رسولالله (ص): «ان للجنة بابا یدعی الریان لا یدخل منه الا الصائمون.»
رسول خدا (ص) فرمود: برای بهشت دری است به نام ریان که از آن فقط روزهداران وارد میشوند.
رسیدهام به خدایی که اقتباسی نیست
شریعتی که در آن حکمها قیاسی نیست
خدا کسیست که باید به دیدنش برویم
خدا کسی که از آن سخت میهراسی نیست
فقط به فکر خودت باش، ای دل عاشق
که خودشناسی تو جز خداشناسی نیست
به عیبپوشی و بخشایش خدا سوگند
خطا نکردن ما غیرناسپاسی نیست
دل از سیاست اهل ریا بکن، خود باش
هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست
فاضل نظری
به نام خداوند رنگینکمان
خداوند بخشنده مهربان
خداوند سنجاقک رنگرنگ
خداوند پروانههای قشنگ
خدایی که آب و هوا آفرید
درخت و گل و سبزه را آفرید
خدایی که از بوی گل بهتر است
صمیمیتر از خنده مادر است
خدایا به ما مهربانی بده
دلی ساده و آسمانی بده
دلی صاف و بیکینه مانند آب
دلی روشن و گرم چون آفتاب
محمود پوروهاب