معمای کی‌یف
روح‌الله فرقانی / تنش میان روسیه، اروپا و آمریکا بر سر مساله اوکراین روزبه‌روز در حال افزایش است. با بالا گرفتن بحران اوکراین، نیروهای روسی برای رزمایش مشترک وارد بلاروس شده‌اند و بریتانیا گفته است که کمک نظامی برای اوکراین ارسال می‌کند. «آنتونی بلینکن»، وزیر امورخارجه آمریکا نیز به روسیه هشدار داده که «در صورت عبور هریک از نیروهایش از مرز اوکراین، عواقب شدیدی برای این کشور خواهد داشت.» روس‌ها نیز به‌طور متقابل مانور مشترک نظامی ترتیب داده‌اند و ضمن تاکید مکرر بر دروغین بودن ادعاهای غرب و عدم تلاش برای حمله به کی یف، برای اقدامات تحریک‌آمیز غربی‌ها شاخ‌وشانه می‌کشند. در این میان، مقامات سیاسی دو طرف گفت‌وگوهای سیاسی را برای جلوگیری از تشدید بحران شروع کرده‌اند، اگرچه جو بی‌اعتمادی بسیار بالایی میان کرملین، بروکسل و کاخ سفید به چشم می‌خورد و طرفین همدیگر را به متهم به عدم آمادگی برای مذاکره جدی می‌کنند.در روزهای اخیر، شاهد دیپلماسی پرمخاطره‌ای میان روسیه و غرب بوده‌ایم که حاکی از ترس از یک جنگ قریب‌الوقوع است. «آنتونی بلینکن» که به‌دلیل تشدید بحران اوکراین، در سفر اضطراری عازم اروپا شده و از احتمال دیدار با همتای روس خود در ژنو خبر داده است. در شرایطی کنونی خواسته اصلی روسیه، توقف هرگونه نفوذ سیاسی، نظامی و دیپلماتیک ناتو به‌سوی شرق است. نماد بارز این امر را در سخنان اخیر «سرگئی لاوروف» می‌توان مورد مشاهده قرار داد که به‌وضوح تاکید کرده بود: «کاملا ضروری است که اطمینان حاصل شود که اوکراین هرگز و هرگز عضو ناتو نمی‌شود.»
شروط مذاکره مستقیم
همزمان با اعلام پیشرفت در مذاکرات، زمزمه‌هایی مبنی بر احتمال مذاکره مستقیم میان ایران و آمریکا به گوش می‌رسد. وزیر امورخارجه کشورمان اخیرا در شرایطی مذاکره مستقیم با آمریکا را ممکن ارزیابی کرد که تا کنون واشنگتن بارها و از مجاری مختلف پیشنهاد گفت‌وگوهای بدون واسطه را به تهران داده است. ایران اما برای مذاکره مستقیم، چه پیش‌شرط‌هایی دارد؟
پیام به غرب
همکاری نظامی سه کشور قدرتمند ایران، روسیه و چین اگرچه در سال‌های گذشته توجه همگان را به خود جلب کرده اما در ماه‌های اخیر شکل تازه‌ای به خود گرفته است. رزمایش‌های مرکب از یک‌طرف و هم‌افزایی‌های فزاینده سیاسی و اقتصادی از طرف دیگر، باعث شده است تا آمریکایی‌ها نگاه ویژه‌ای به این همکاری‌ها داشته باشند.
بالانشینی خانه
علی جواهری / بازار مسکن در روزهای اخیر باز هم آهنگ نابسامانی سر می‌دهد؛ چراکه بسیاری از کارشناسان و همچنین آمار‌ها نشان می‌دهد که قیمت مسکن در مقایسه با ماه‌های گذشته با نوساناتی روبه‌رو شده است. تحلیل کارشناسان از شرایط فعلی مسکن این است که روند فعلی تا جبران تقاضای بازار، قیمت‌ها در رکود افزایشی خواهد بود. اگرچه نمی‌توان زمان دقیقی را برای عبور بازار مسکن از دوره رکود مشخص کرد و متغیرهایی مثل وضعیت اقتصاد کلان، نرخ تورم، اوضاع بازارهای موازی، قدرت خرید متقاضیان مسکن و تیراژ ساخت‌وساز بر آن تاثیر می‌گذارد، اما تجربه نشان داده دوره رکود مسکن دست‌کم ۳۰ تا ۳۶ماه به طول می‌انجامد که در شرایط فعلی نیز از فروردین ۱۴۰۰ آغاز شده است. یکی از مهم‌ترین سوالات و ابهاماتی که این روزها در بازار مسکن ایجاد شده این است که آیا امکان منفی شدن نرخ رشد قیمت وجود دارد یا خیر؟ در جواب باید گفت که این موضوع مسبوق به سابقه است. بررسی ادوار مختلف رکود و رونق بازار مسکن نشان می‌دهد که در پس رشد سنگین قیمت‌ها ثبات و حتی کاهش قیمت نهفته است؛ به‌طورمثال، بازار مسکن شهر تهران بعد از جهش سال۹۲ در سال۹۳ با ثبات و سال۹۴ با نرخ رشد منفی مواجه شد. اغلب ماه‌های سال۱۳۹۴ نرخ رشد ماهانه و سالانه بازار مسکن شهر تهران منفی بود؛ به‌طوری‌که در آذرماه آن سال نرخ رشد قیمت ۱/۲درصد و در دی‌ماه ۳/۱درصد در مقایسه با ماه مشابه سال قبل از آن کاهش پیدا کرد. اما سوال اینجاست که وضعیت بازار مسکن تا پایان سال چگونه خواهد بود؟ آیا تغییری در وضعیت رهن و اجاره مسکن اتفاق خواهد افتاد؟ مردم برای سال آینده و وضعیت تورم چه برنامه‌ریزی‌ای باید داشته باشند؟
