چین رتبه دومین اقتصاد بزرگ دنیا بعد از آمریکا را در اختیار دارد؛ یعنی آمریکا حدود 25درصد از GDP دنیا و چین 17.5درصد را داراست. از سوی دیگر، جایگاه چین با کشورهای بعد از خودش یعنی ژاپن، آلمان و انگلیس بسیار زیاد است. جمع تولید ناخالص داخلی چهار کشور بعد از چین، باز از این کشور کمتر است. چین همواره رشد اقتصادی خود را افزایش داده تاجایی‌که  از سال2000 تا امروز فاصله خود را با اقتصاد آمریکا کم کرده و پیش‌بینی می‌شود قبل از سال2030، اقتصاد آمریکا را پشت سر بگذارد و به قدرت اقتصادی اول دنیا تبدیل شود. نفوذ اقتصادی چین در جهان چنان در حال گسترش است که کشورهای غربی نیز در صدر تعاملات اقتصادی چین قرار دارند و براساس آمارهای منتشرشده، صادرات چین در سال2021 میلادی ۶۷۶میلیارد دلار بیش از واردات این کشور در آن سال بوده است؛ بنابراین ارتباط با چین به‌عنوان یک کشور بزرگ اقتصادی برای هر کشوری مزیت‌های اقتصادی به‌دنبال دارد و یک گزینه کاملا عقلانی به حساب می‌آید. همچنان‌که کشورهای منطقه ما نیز به‌دنبال مراودات تجاری با چین هستند؛ به‌طوری‌که حجم تجارت ایران با چین بعد از هند، عربستان، امارات، ترکیه، عراق، پاکستان، کویت و قطر در جایگاه نهم قرار داد. از سوی دیگر، چین بیشترین همراهی را با ایران در مذاکرات وین داشته و همواره در برابر زیاده‌خواهی‌های غرب مقاومت کرده است؛ بنابراین ضرورت دارد ایران با توجه به تحریم‌های یکجانبه و ظالمانه آمریکا روابط تجاری خود را با چین بهبود ببخشد و جایگاه بهتری در میان کشورهای منطقه کسب کند. قطعا اجرای قرارداد 25ساله یک فرصت ویژه اقتصادی برای ایران است و منجر به بهبود این رتبه خواهد شد. همچنان‌که از سال92 تا 1400 عمدتا تراز تجاری میان ایران و چین منفی بوده اما در 9ماه اول سال1400 این تراز بهبود یافته که بر این اساس،  10.2میلیارد دلار به چین صادر و در مقابل 8.4میلیارد دلار وارد کردیم و تراز تجاری ما با 1.8میلیارد دلار برای اولین‌بار مثبت شده است.