از ساعات ابتدایی صبح یکشنبه، اکران فیلم‌ها آغاز شد و جمعیت قابل‌توجهی به‌خصوص در سانس‌های پایانی به استقبال فیلم‌ها آمدند. در ابتدای ورود به سالن اصلی سینما، بروشورها و کتابچه‌هایی برای معرفی سانس‌ها و محل پخش آن‌ها در قسمت‌های مختلف سینما، ارائه می‌شد که طبق آن سالن۱ سینما، سانس‌های کودک و نوجوان و سالن‌های ۲ و ۳، مخصوص مستندات و نماهنگ بود. همچنین در سالن۳ شاهد ویژه‌برنامه‌هایی مثل «قصه ما»، «تا ثریا»، «از ایده تا طراحی» و... نیز بودیم. علاوه‌بر حضور در سینما، علاقه‌مندان می‌توانند به‌صورت مجازی نیز به تماشای آثار این دوره بنشینند. در میان جمعیت در سالن اصلی، «حسن رحیم پورازغدی» به چشم آمد که در محاصره جمعیت جوانی بود که مثل همیشه، حتی در زمان ورود و خروج به سالن سخنرانی هم در حال پاسخگویی به سوالات متعدد اطرافیانش بود. او سخنران ویژه اولین روز از اکران جشنواره بود. در بقیه روزهای اکران نیز «مجید شاه‌حسینی»، «محسن قنبریان» و «حسن عباسی» به‌عنوان سخنرانان ویژه سخنرانی می‌کنند.
قرار است در کنار اکران فیلم‌ها، کارگاه‌هایی برگزار شود که تعدادی از آن‌ها برای عموم آزاد است و تعداد دیگری که با حضور اساتید باتجربه‌تری مثل بهروز افخمی، سیدمحمود رضوی، مسعود ده‌نمکی و... است، نیاز به ثبت‌نام دارند و همه آن‌ها در همین هفته اکران مردمی برگزار خواهند شد. علاقه‌مندان برای اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام در این کلاس‌ها باید در سایت مدرسه راه به نشانی www.rahlearn.ir مراجعه کنند.
 
 اکران از نگاه مخاطبان عام
 معلم مدرسه بود و آمده بود ببیند چگونه می‌تواند اکران این فیلم‌ها را در مدرسه داشته باشد. معتقد بود برای دانش‌آموزان هم جذاب است، هم سرگرم‌کننده و هم قطعا دارای محتوا. می‌گفت هر فیلمی جایش در محیط آموزشی نیست.
 پیرزن خمیده‌ای بود که به‌سختی راه می‌رفت. در این چند روز کم پیش آمده بود که شخصی به این سن و سال را در میان میهمانان ببینم. به‌آرامی سمتم آمد و در صندلی کناری من نشست، پس از کمی استراحت، زمان اکران فیلم‌ها را از من جویا شد. پرسیدم آیا فیلم‌های جشنواره را دنبال می‌کند؟ با جدیتی توأم با لبخند گفت: بله سال‌هاست.
 وقتی دلیل علاقه‌اش را پرسیدم، صورتش را به من نزدیک کرد و با صدایی آرام‌تر از قبل گفت: «فیلم‌های عمار برای من است، چراکه درد قشر ضعیف را می‌گوید، صدای مردم معمولی را می‌رساند، فیلم‌های دیگر خارج از جشنواره را هم همیشه دوست داشته‌ام‌ اما آن‌ها برای ما نیست، برای قشر خاصی است که مشکلات‌شان هم خیلی شبیه مشکلات ما نیست ».
خانواده‌ای همراه با کودک‌شان برای تماشا آمده بودند، حضورشان به‌خاطر سانس‌های کودکان بود و از اینکه در جشنواره به برنامه‌های کودکان و نوجوانان نیز مثل سایر فیلم‌ها پرداخته شده بود ابراز خرسندی کردند. پسر نوجوانی نیز آمده بود که در سر سودای فیلمسازی عمارگونه داشت. چشم‌هایش پر از شوق و نور امید بود، از او درمورد نحوه آشنایی‌اش با جشنواره پرسیدم و او گفت مدت‌هاست ازطریق فضای مجازی، خبر و برنامه‌های جشنواره را دنبال می‌کند.