فیلم با یک اتفاق منفی شروع و به یک اتفاق مثبت ختم می شود. بین این دو اتفاق هم یک سیر صعودی از تلخ به شیرین جریان دارد؛ سیری که از شکستن ظرف شروع می‌شود، با دغدغه‌های شغلی خسته‌کننده مادر خانه ادامه می‌یابد و سپس بیننده را آماده می‌کند برای یک اتفاق خوب که در نگاه اول به نظر می‌رسد تولد پدر خانواده باشد.
فضای کرونایی ترسیم‌شده در فیلم به‌خوبی حس همزادپنداری را در بیننده برمی‌انگیزد. دورکاری، آموزش مجازی، تدریس مجازی و در کل قرنطینه خانگی از مسائلی هستند که این روزها افراد خیلی با آن‌ها سروکار دارند و آن چیزی که این اثر را روان و دلنشین می‌کند همین روایت واقع‌نمایانه است.
تکریم اقشار مختلف جامعه نقش مهمی در ایجاد حس قدردانی در مردم و انگیزه‌بخشی به خود این افراد دارد. یکی از این جایگاه‌ها معلمان هستند. کسانی که شاید بعد از والدین بیشترین تاثیر را در تربیت یک نسل در جامعه دارند. اهمیت تربیت هم که دیگر نیازی به توضیح ندارد. شاید کمتر کسی پیدا می‌شود که به‌جز تولدها در مناسبت‌های تقویمی هم جشن بگیرد و کیک و تزئینات و ... داشته باشد. اما ما در اینجا می‌بینیم که این خانواده روز معلم را جشن می‌گیرند دقیقا شبیه یک جشن تولد و خود این امر ایده‌ای بدیع است با این پیام که شاید لازم باشد به بعضی روزها و مناسبت‌ها بیشتر اهمیت بدهیم.
«اتاق عقد» به کارگردانی حسن حبیب‌زاده دوشنبه در سانس ششم از اکران‌های مرکزی دوازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار در سینمافلسطین و به‌صورت مجازی در Ammaryar.ir به نمایش درمی‌آید.