جشنواره‌ای که باید متولد می‌شد
مجتبی نامخواه، دبیر علمی جشنواره علومانسانی عمار در پاسخ به سوال «صبح‌نو» درخصوص این موضوع که با توجه به تعامل 10سالهای که میان اهالی هنر-رسانه و اندیش وران طی هزاران ساعت جلسه وجود داشته، چرا تا امسال به‌صورت جدی به علومانسانی پرداخته نشده است؟ و آیا امسال جریان جدیدی اتفاق افتاده که این ایده علمی، عملی شده است، گفت: جشنواره مردمی فیلم عمار علاوه‌براین هزاران ساعات جلسه، همواره پیوست‌های بسیار زیادی نیز با علومانسانی داشته است. در سالهای قبل، بسیاری از نتایج آن گفت‌وگوها در کارگاه‌هایی که در حاشیه جشنواره به‌صورت مجلات و مقالات ارائه می‌شد، پرداخته شده است و گفت‌وگوهای عمیق‌تری بین سازندگان و تولیدکنندگان آثار و اندیش وران وجود داشت که همواره تلاش بر این بوده که این دیالکتیک به‌صورت مداوم و مستمر باشد.
طی دو، سه سال اخیر، در بخش پژوهش جشنواره این مساله دیده شد و در طول مسیر بود که تعامل و گفت‌وگوها جدی‌تر شد که تولد جشنواره علومانسانی عمار را ناگزیر کرد و به نحو پروسه‌واری به وجود آمد.
نامخواه در ادامه افزود: بنده اینجا نماینده‌ای از تلاش‌های متعدد دوستان هستم که درواقع برنامه ازپیش‌تعیین‌شده‌ای برای ایجاد این جشنواره نداشتیم؛ این جشنواره وقتی متولد شد که نمی‌توانست نباشد. گفت‌وگوهایی که در مسیر طی‌شده 10سال اخیر انجام شد، آرام‌آرام و سال‌به‌سال جدی‌تر شد و وقتی که بحث‌های اولیه به‌صورت قالب مکتوب ارائه می‌شد، احساس نیاز به گفتار و پژوهش‌ها در حاشیه جشنواره عمار دیده شد و کم‌کم این نیازها به حدی رسید که این مولود جدید و جشنواره جدید به وجود آمد. به معنای دیگر این بحث از گذشته وجود داشته و امیدواریم که در آینده در حد جشنواره باقی نماند و تبدیل به یک جریان جدی در علوم اجتماعی کشور شود.
