ما هم سلیمانی هستیم
فائزه مومنی / دو سال از روزی که بزرگ‌ترین فرمانده مبارزه با تروریست‌ها، ازسوی تروریستی‌ترین ارتش جهان به شهادت رسید می‌گذرد؛ انتشار خبر شهادت سپهبد سلیمانی در صبح جمعه، سیزدهم دی‌ماه ۱۳۹۸ همه را در بهت و شوک فروبرد و چند ساعتی نگذشت که همدردی ایرانی‌ها و غیرایرانی‌ها در اندوه ترور فرمانده سپاه قدس ایران منجر به سونامی در افکار عمومی و شبکه‌های اجتماعی شد. در همه روزهای پس از شهادت سردار سپهبد حاج‌قاسم سلیمانی، آزادیخواهان بیشتری از سراسر جهان با شخصیت او آشنا شده‌اند؛ حالا همه می‌دانند حاج‌قاسم تاثیرگذارترین مرد میدان مقاومت است. او فقط مرد میدان نبود؛ تفکر سلیمانی یک مسیر است، مسیری که به آزادی ختم می‌شود و راهی که پوزه شیطان بزرگ را به خاک می‌مالد. چگونه می‌شود در تاریخ ۱۰۰سال گذشته ایران یک نظامی به این اندازه در داخل و خارج از کشور محبوب باشد؟ او چه کسی بود که اشک‌های رهبر معظم انقلاب بدرقه راهش شد؟ چگونه ممکن شد که از آن مرد و زن ۹۰ساله تا نوجوانان دهه هشتادی، از منتقدان آبان‌ماه تا راننده تاکسی ناراضی، از آن روحانی مسجد تا همسایه غیرمذهبی برای این شهید فرمانده سوگوار شدند و بعد از گذشت دوسال هنوز عکس حاج‌قاسم از پشت شیشه مغازه و ماشین‌شان تکان نخورده است؟ پرسشی که خبرنگار «صبح‌نو» از همان راننده تاکسی و مغازه‌داری می‌پرسد که حالا و در دومین سالگرد شهادت حاج‌قاسم با شور و شوق بیشتری یاد و خاطره او را زنده نگه می‌دارند.
روایت سربازی از جنس مردم
علی جواهری / «سردار شهید عزیز را با چشم یک مکتب، یک راه، یک مدرسه درس‌آموز نگاه کنیم.» هیچ جمله‌ای روشن‌تر و شفاف‌تر از این سخن مقام معظم رهبری درباره سردارسلیمانی نمی‌تواند تمام حقیقت‌ها را بیان کند. واقعیت‌های مردی که همواره در قلب مردم جا دارد. مردی که متعلق به تمام مردم آزادیخواه و محروم دنیاست و آوازه دلاوری‌هایش در تمام جهان پیچیده است. فرمانده‌ای که با سلاح عشق به اهل بیت(ع) و سالار شهیدان به میدان می‌رفت و دشمنان اسلام از بردن نامش هم هراس داشتند. در سوی دیگر تمام ایرانیان، مسلمانان و آزادیخواهان جهان به داشتن چنین سرداری می‌بالند و در آستانه دومین سالگرد شهادتش در سوگ او می‌سوزند اما راه او و شهیدان مدافع حرم و دفاع‌مقدس تا ظهور صاحب‌الزمان(عج) ادامه خواهد داشت. این را می‌توان در صبحت‌های اقشار مختلف که با آنان گفت‌وگو کرده‌ایم لمس کرد.
