فائزه مومنی / با ورود رسمی کرونا به کشور در اسفند سال۹۸، کارکنان بهداشت و درمان کشور، در ارتباط با شغل خود، شرایط جدیدی را تجربه کردند. اگر تا پیش از این، حقوق و دستمزد و کارانههای خارج از عرف را کمتر مورد توجه قرار میدادند، پس از آن، بهسبب فشار شدید کاری بر سیستم بهداشت و درمان دربرابر بار مراجعه بیماران و نیز کاهش قدرت خرید کادر درمانی و بهخصوص پرستاران، با وجود شیفتهای کاری فشرده و کمرشکن، خود را در وضعیت اعتراض قرار دادند. از طرفی، وجود قراردادهای کاری متنوع و سوار شدن نظام حقوق و دستمزد بر مفاد این قراردادها، موجب شد در اوج شیوع کرونا، برخی به مهاجرت یا رها کردن کار خود دست بزنند؛ البته تعداد زیادی هم بهسبب ماهیت سستبنیان قراردادهای کار، پس از فروکشکردن هر موج کرونا، بیکار شدند. با این همه، کارکنان بهداشت و درمان، همچنان به طرح خواستههای خود میپردازند. در دیدار اخیر پرستاران با رهبر انقلاب نیز که به مناسبت ولادت حضرت زینب(س) برگزار شد، ایشان مشکلات پرستاران را طرح و بر حل آنها تاکید کردهاند. رهبر انقلاب فرمودهاند: «مطالبه عمده جامعه پرستاری، تقویت جامعه پرستاری است. اگر بخواهیم در یک کلمه خلاصه کنیم، جامعه پرستاری از همه ما و بهخصوص از دستگاههای مسوول -که وزیر محترم هم اینجا حضور دارند- توقع دارد که جامعه پرستاری را تقویت کنند. حالا ما اگر چنانچه جامعه پرستاری را تقویت نکنیم، در بزنگاهها ضربه خواهیم خورد که قضیه کرونا این را نشان داد؛ آنجایی که نیازمندیم، ضربه خواهیم خورد.»