روایتی از یک شومَنِ آنارشیست
احمدرضا حجارزاده / در ساخت فیلم‌های بیوگرافی به‌طورمعمول ساده‌ترین و نخستین راه ممکن رفتن سراغ عکس‌ها، فیلم‌ها و اخبار آرشیوی است؛ شیوه‌ای که همیشه با خطرِ افتادن به یکسونگری و القای شایعه‌ها و اخبار ضدونقیض به افکار عمومی روبه‌رو است. از مهم‌ترین اصول حرفه‌ای و اخلاقی در مستندسازی، بی‌طرفی نسبت‌به سوژه و بیان صادقانه حقایق است. مستند «شباز؛ میراث خانوادگی» متاسفانه از این امتیاز برخوردار نیست و خالق آن در پرداختن به یک موضوع نه‌چندان پراهمیت، قضاوتی یک‌جانبه پیش گرفته و مانند رسم رسانه تلویزیون در سطح جهان، آنچه را به‌صلاح باور عمومی بوده در فیلم گنجانده است. آغاز تا انتهای مستند «شباز...»، مجموعه‌ای گزینش‌شده -برحسب مصلحت-از اخبار و اسناد و مدارک آرشیوی است که روی یک سوژه سوخته و فراموش‌شده فوکوس کرده‌اند.
