از چند روز پیش که زمزمه کنارهگیری آیتالله صادق آملیلاریجانی به گوش رسید، این گمانه مطرح شد که شاید اختلافات بروزکرده میان او با سایر اعضای شورای نگهبان در خردادماه امسال بر سر ردصلاحیت یکی از نامزدها، دلیل این کنارهگیری بوده است. روز شنبه 13شهریور، وقتی حکم انتصاب رهبر انقلاب برای حجتالاسلام سیداحمد حسینی خراسانی بهعنوان جانشین آیتالله آملیلاریجانی رسانهای شد، معلوم شد که آن زمزمههای پیشین، اصلا صورت حقیقی داشتهاند. اما آیتالله آملیلاریجانی تا پیش از خروج از شورای نگهبان، چه روند سیاسی را طی سالهای گذشته طی کرد؟ پیش از آنکه وارد بحث اصلی یعنی عملکرد سیاسی شیخ صادق آملیلاریجانی طی سه سال گذشته بشویم، شاید بد نباشد درباره جایگاه علمی او قدری سخن بگوییم. شیخ صادق تا پیش از سال1388 و جلوس بر مسند ریاست قوه قضاییه، چهرهای عمدتا فیلسوف و اهل درس و بحث فقهی بود و به هیچ صورت، سیاستمدار در معنای اعم کلمهاش نبود. شیخ صادق پیش از گرایش به علوم و معارف اسلامی، علقه و علاقه وافری به ریاضیات داشت. فرزند پنجم آیتالله «میرزاهاشم آملیلاریجانی» که سال1339 در شهر نجف اشرف به دنیا آمد و در دوسالگی با خانواده به قم مهاجرت کرد، دوره کودکی و نوجوانی را در همین شهر گذراند و به دبستان و دبیرستان رفت. بنابر اخبار و اسناد منتشره از زندگی شیخ صادق، او تا پیش از دیپلم گرفتن تقریبا همه کتابهای ریاضی مربوط به دوره دانشگاه را بدون استاد خوانده و فراگرفت. ریاضیخوانی و ریاضیدانی شیخ صادق بهحدی بود که از دانشگاه صنعتیشریف بورسیه تحصیلی گرفت و قرار بود تحصیلات خود در رشته ریاضی را در کشورهای دیگر دنبال کند. بااینحال، تشویق پدر به یادگیری علوم اسلامی و فلسفه، شیخ صادق را از ادامه ریاضیخوانی بازداشت و زندگی او بهکلی دچار چرخش شد.