گرچه در ظاهر ادعای رئالیسم و منفعتگرایی در سیاست خارجی داشت اما در واقعیت برای رسیدن به غرب بهشدت آرمانگرا و سوررئال بود؛ دولتی که رییس محترم آن در یکسالونیم گذشته نه به جمع مردم رفت و نه مردم را به حضور پذیرفت. از مردم جدا بود و جدا ماند. دولتی که بهجای درمان کرونا، خود اکنون کرونا گرفته است. از همینرو جلسه اول مناظره بیانگر خشم و عصبانیت مردم از چنین دولتی بود و چقدر همتی به این دولت میآمد؛ نماد یک مدیر لیبرال و هوادار سرمایهداری که سهامدار اصلی تورم و کاهش ارزش پول ملی و موانع صادرات و واردات شناخته میشود. مدیر تراز دولت لیبرالها که نه توان و شجاعت و منطق دفاع از گذشته را داشت و نه ایدهای برای آینده در سخن و کلامش دیده میشد. امیدواریم که در کنار خشم نامزدهای جریان انقلاب که در مناظره اول بیان شد، در مناظرههای بعدی امید و گشایش و گفتمان کارآمدی و پیشرفت همساز با عدالت بیشتر از مناظره اول به چشم آید تا مردم در 28خرداد هم به ادامه دولت روحانی نه بگویند و هم به جریان انقلاب آری.