جنگل ما كو؟

دستگاه‌های مختلف خارج از ساختار سازمان جنگل‌ها، از 15 اسفند تا یك هفته بعد از آن به درختكاری توجه بسیار می‌كنند. همچنین بسیاری از شرکت‌های دولتی و خصوصی درختکاری را یکی از مسوولیت‌های اجتماعی خود اعلام می‌کنند. معمولا اولین گزینه‌ای که برای فعالیت‌های اجتماعی اجرایی می‌کنند، همین درختکاری است؛ اما این مساله روی دیگری هم دارد. چند سالی است که نقدی جدی از سوی کارشناسان جنگل و متخصصان گیاه‌شناسی به این روند وارد می‌شود. آنها واژه‌هایی چون «داشت» را به جای «کاشت» و «جنگل‌داری» را به جای جنگل‌کاری انتخاب می‌کنند. بسیاری از کارشناسان مستقل اعتقاد دارند که درختکاری‌ها به افزایش سرانه سبز کشور منجر نشده است. پیشتر حسین آخانی، متخصص گیاه‌شناسی در یادداشتی درختکاری در کشور را به سد‌‌سازی تشبیه کرده و معتقد بود درختکاری به‌سمتی رفته که بیش از آنکه به‌دنبال افزایش سرانه سبز و لکه‌های جنگلی باشد به‌دنبال درآمدزایی است. با وجود همه برنامه‌های اجرایی و نمایشی‌ای كه هر سال در ایام درختكاری مطرح و برگزار می‌شود اما چیزی كه به چشم می‌آید، امر دیگری است. دو دهه قبل هنگام سفر به استان‌های شمالی كشور تا چشم كار می‌كرد، جنگل بود و درخت و مزرعه. اینها در سال‌های اخیر تبدیل به جنگل‌های كم‌پشت و نیز ویلاهای رنگی شده‌اند كه در شالیزارهای دیروز روییده‌اند. از سوی دیگر پویش‌های در نظر گرفته‌شده برای تشویق مردم به حفظ درختان نیز آنطور كه باید موثر نبوده‌اند. همه اینها به كنار، سالانه صدها هكتار از جنگل‌های كشور طعمه حریق می‌شوند كه روایت این تراژدی هم دردناك است.