سمانه استاد / شاید تا به حال کسی را دیده باشید که میتواند نقش شخصیتهای مهم سینمایی را بازی کند، مثل آنها راه برود و حرف بزند. شاید هم نتواند اما تکتک دیالوگهای معروف را حفظ است، در و دیوار اتاقش را با پوسترهای فیلم و بازیگرها پوشانده و تا فِ یک فیلم را بشنود، شناسنامه فیلم را میریزد بیرون. آنها کسانیاند که آرزوی سینما دارند اما در آن جایی ندارند و برای رسیدن به این عشق، خود را در گروههایی که به آن سیاهلشکر یا هنرور میگویند جای میدهند و دل خوش میکنند به تکدیالوگی که قرار است روبهروی بازیگر نقش اصلی بگویند یا به مُشتی که قرار است سوپراستار معروف در صحنه دعوا توی صورتشان بکوبد. عشقِ سینما، عشقِ این جعبه جادو را نمیشود از دل برخی آدمها بیرون کشید؛ با آنها میماند و با آنها میمیرد.