موزه، دفتر کار وزیر عمارت
چند روزی می‌شود که در رسانه‌های رسمی کشور خبری مبنی‌بر تبدیل عمارت کلاه فرنگی بی‌سیم به دفتر کار وزیر ارتباطات مطرح شده است؛ موضوعی که سؤال‌های زیادی را در جامعه ایجاد کرده و خیلی زود منجر به واکنش شدید افکار عمومی شد. به‌دنبال این موضوع آقای سید‌جمال هادیان، مدیر‌کل روابط عمومی وزارت ارتباطات، در گفت‌و‌گو با رسانه‌ها گفت: «به واسطه علاقه وزیر ارتباطات به حفظ بناهای تاریخی، برای حفظ و احترام به عمارت کلاه فرنگی بی‌سیم، تصمیم گرفته شد تا این بنای تاریخی به دفتر کار این وزیر جوان کابینه تبدیل شود و حتی آثار قرار گرفته داخل آن نیز در همان فضا بمانند. عمارت بی‌سیم که نخستین ساختمان رسمی تشکیلات بی‌سیم و رادیو است، از این پس دفتر کار وزیر ارتباطات خواهد بود. عمارت بی‌سیم دقیقاً منطبق با نظر طراح‌های میراث فرهنگی آماده می‌شود، هر چند در گام نخست باید تعمیرات جزئی روی تأسیسات لوله‌های آب، برق و آبدارخانه و دیگر موارد نظیر این انجام شود.»
از مبلمان قجری استفاده می‌کنیم!
هادیان گفته است: «میز و صندلی‌های دفتر نیز قاجاری و متناسب با محیط طراحی خواهند شد تا سبک آن تغییری پیدا نکند. در این فضا 6ژنراتور، دستگاه بی‌سیم و تعدادی تابلوی نقاشی و یک‌سری فایل‌های تصویری وجود دارد که هیچ‌یک از این فضاها خارج نمی‌شوند.»
عمارت کلاه‌فرنگی بی‌سیم همان عمارت سقف‌گنبدی با دیوارهای آجری و پنجره‌های چوبی و شیشه‌های مشبک که روزگاری در زمان جنگ جهانی دوم خبر اشغال ایران از سوی متفقین از آن مخابره شد، قرار است زین پس دفتر کار وزیر ارتباطات باشد. ساختمان بی‌سیم کلاه‌فرنگی حالا دیگر تاریخ معاصر را در خود جای داده است؛ از سال1303 آجر به آجر شروع به ساختنش کردند و در اسفندماه 1306 در سالروز کودتای رضاشاه افتتاح شد و در سال‌های بعد هم، بسیاری از رویدادهای مهم زمان خود را به بیرون مخابره کرد. 76سال طول کشید تا کلاه‌فرنگی در فهرست آثار ملی برای خود جایی پیدا کند و شماره بگیرد؛ بالاخره سال1388 تابلوی موزه روی سینه‌اش نصب شد و امروز قرار است دفتر کار «وزیر جوان» باشد.
میراث فرهنگی چه می‌گوید؟
خانم سپیده سیروس‌نیا، کارشناس و معاون سابق سازمان میراث فرهنگی استان تهران در گفت‌و‌گو با خبرنگار روزنامه «صبح‌نو» می‌گوید: «هر‌گونه تغییر کاربری مکان‌هایی که در میراث فرهنگی به ثبت رسیده‌اند، مانند موزه‌ها، نیازمند اخذ مجوزها و رعایت سلسله مراتب است. برای اخد مجوز می‌بایست موضوع در جلسات اداره‌کل موزه‌ها بررسی شود و اغلب اوقات نیز چنین مجوزی صادر نمی‌شود. در واقع اگر مکانی کاربری موزه را داشته باشد؛ به همان کاربری خود ادامه خواهد داد.»
سیروس‌نیا می‌گوید: «نقل و مکان وزیر به عمارت فرنگی بی‌سیم خارج از این موضوع نیست، اما تا‌کنون چنین موضوعی را نداشته‌ایم. موزه صنعتی در میدان توپخانه وقتی به‌عنوان موزه ثبت شده بود، سازمان میراث فرهنگی و شهرداری تهران برای مرمت آن با یکدیگر همکاری کردند. در همان زمان برخی‌ها به‌دنبال VIP کردن آن بودند تا آنجا کافه و رستورانی راه بیندازند که با مخالفت شهرداری و سازمان میراث فرهنگی مواجه شدند؛ اما حالا اینکه یک موزه قرار است کاملاً به دفتر یک وزیر تبدیل شود هم بر هزینه آن می‌افزاید و هم از ارزش تاریخی آن می‌کاهد.»
البته آقای محسن شیخ‌الاسلامی، معاون فعلی میراث‌فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران در گفت‌و‌گو با «ایسنا» در این‌باره گفته است: «کاربری دفتر تشریفات یا دفتر کار وزیر به این بنای تاریخی زیاد هم بی‌ربط به بنا نیست، این که بخواهند وسایل را در همان مکان نگه دارند، هم خوب است. هر چند کاربری موزه برای این بنا بهتر خواهد بود و مردم نیز می‌توانند آن دستگاه‌های قدیمی را ببینند؛ اما با توجه به قرارگیری این ساختمان در داخل وزارتخانه قطعاً رفت‌و‌آمد مردم و گردشگران قدری کار را مشکل می‌کند.»
عطش دیده شدن
این نخستین باری نیست که این وزیر جوان تلاش دارد با هر بهانه‌ای خودش را به سر‌خط خبرها برساند. آذری‌جهرمی که همواره با رفتار و منش پاستورال سعی در ارتباط نزدیک با مردم داشته است، این بار در پاسخ به اعتراض مردم نسبت‌به رفتار اخیرش با رویکردی تهاجمی و بدون آنکه درباره این تصمیم خود به مردم پاسخ اقناعی بدهد در توییتی نوشت: «مردم می‌دونن درد شما چیه، زور نزنید!» موضوع نقل و انتقال ملوکانه آذری‌جهرمی به عمارت فرنگی به‌بهانه علاقه ایشان به بناهای تاریخی خیلی زود واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی را در طیف‌های مختلف سیاسی برانگیخت.
چنان که آقای احمد امیرآبادی، نماینده مردم قم در مجلس در صفحه توییتر خود نوشت: «شنیده‌ام آقای وزیر برخی جلسات غیررسمی خود را با اعضای یک مرکز «آشنا» در «دفترعمارت» جدید خود برگزار می‌کند. آیا علت انتخاب این محل برای جلسه با «آشنایان» ربطی به حرفه پیشین ایشان هم دارد؟!»
با توجه به حرف این نماینده مجلس حالا شاید علت علاقه ناگهانی وزیر جوان به بناهای تاریخی کمی مشخص‌تر شود. فرسوده بودن ساختمان فعلی وزارتخانه بهانه‌ای بیش نیست و شاید معنای دقیق‌تر صحبت‌های هادیان درباره تعمیرات جزئی تأسیسات همان امن‌سازی ساختمان باشد! موضوعی که وزیر جوان با توجه به پیشینه قبلی خود بیش از هرچیزی نسبت به آن آگاه است. کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز واکنش‌های خود را با هشتگ عمارت وزیر منتشر کردند؛ یکی دیگر از کابران به نام سیدرضی در توییتی نوشت: «سال پنجاه‌و‌هفت، کوخ‌نشینان انقلاب کردند و کاخ‌نشینان را از مملکت بیرون کردند، حالا در آستانه چهلمین سال انقلاب، وزیر ارتباطات مملکت هوس کاخ‌نشینی در عمارت کلاه فرنگی دارد! آن هم با جابه‌جایی بی‌توجیهی که صدها میلیون هزینه به بیت‌المال تحمیل می‌کند!»
یکی از دغدغه‌های افکار عمومی پیرامون این موضوع هزینه بازسازی مجدد و جابه‌جایی به این عمارت است. اگرچه آذری جهرمی مدعی شده که بازسازی این بنا تماماً در سال88 به پایان رسیده است؛ اما معاون آن خبر از بازسازی و تعمیرات آن می‌دهد. تعمیر تأسیسات و ساخت سرویس‌های بهداشتی و آبدارخانه
و ... از ابتدایی‌ترین اقداماتی است که این وزارتخانه قصد انجامش را دارد که البته علاوه‌بر هزینه‌های هنگفت می‌تواند شکل داخلی عمارت را هم به‌طور کلی تغییر دهد. تعمیراتی که البته معنایش در دولت لیبرال متفاوت است. در نهایت آنچه مسلم است این است که برای حمایت از میراث فرهنگی لزومی ندارد تشکیلات اداری را درون آن مستقر کرد.