تا همین یک سال قبل ساختار آموزشی کشور برخورداری دانش‌آموزان از ابزار هوشمند ارتباطی مانند گوشی یا تبلت را نهی می‌کرد چراکه در روند آموزش محصلان ایجاد اختلال می‌کرد اما از سال قبل که کرونا در جهان شیوع یافت، آموزش مجازی و از راه دور در دستور کار قرار گرفت به طوری که در برخی خانواده‌ها والدین گوشی‌های خود را برای عقب نماندن بچه‌ها از درس و مشق در اختیارشان گذاشتند. نظام آموزشی کشور نیز برنامه شاد را طراحی و اجرایی کرد که البته در همین مدت تلاش شده تا کاستی‌های آن جبران شود. اما حالا نگرانی‌هایی درباره دسترسی کودکان و نوجوانانی که توانایی تشخیص تمییز را ندارند، به وجود آمده است. دانش‌آموزان برای دسترسی به
 نرم‌افزار شاد و دریافت مطالب آموزشی نیازمند اتصال به اینترنت هستند. این مساله موجب می‌شود تا برخی اپلیکیشن‌های دیگر هم در اختیار بچه‌ها قرار گیرد که فعلا مناسب روحیات و توانایی‌های آنها نیست. این مساله نیازمند ارتباط قوی والدین با فرزندان و طرح مساله در حد یادگیری و قدرت ادراک بچه‌هاست. همچنین نظارت‌های لازم، بدون اینکه فرزندان نسبت به این مساله حساس شده و اقدام به مخفی‌کاری کنند نکاتی است که پدر و مادر باید در نظر داشته باشند تا بتوان از بحران‌های سنی کودکان و نوجوانان به سلامت عبور کرد.
در این زمینه لازم است مشاوران خبره تعلیم وتربیت نسبت به ارائه توصیه‌ها و راهنمایی‌های لازم به والدین دانش‌آموزان اهتمام بیشتری داشته باشند.