جهان اسلام بار دیگر شاهد اهانت و جسارت به مقدسات خود بود و نشریه بدنام «شارلی‌ابدو» با انتشار کاریکاتوری موهن، پیامبر گرامی اسلام ؟ص؟ را مورد اهانت قرار داد.
امانوئل مکرون، رییس‌جمهور فرانسه که بارها انتقاد مردم فرانسه و جلیقه‌زردها را سرکوب کرده است، خود را مدافع آزادی بیان قلمداد کرد و اقدام سخیف شارلی‌ابدو را مصداق آزادی بیان و عقیده نامید.
مقام معظم رهبری در واکنش به این اقدام، آن را گناهی بزرگ و نابخشودنی توصیف کرده و بهانه آزادی بیان برای محکوم نکردن این جرم بزرگ از سوی برخی سیاستمداران فرانسوی را کاملاً مردود، غلط و عوام‌فریبانه دانستند.
 در عوام‌فریبانه و مردود بودن ادعای دفاع از آزادی بیان در فرانسه، شواهد و دلایل غیرقابل انکاری وجود دارد. برای مثال همین مجله شارلی‌ابدو به دلیل توهین به آنچه ارزش‌‌‌های ملی فرانسه خوانده‌شد در سال 1961 موقتا تعطیل شده و به همین علت فعالیت آن در سال ۱۹۶۶ برای ۶ ماه تعلیق شد. پس از مرگ ژنرال شارل دوگل، رییس‌جمهور اسبق فرانسه نیز این مجله در سال ۱۹۷۰ به شخص وی اهانت کرد و به دستور وزیر کشور فرانسه تعطیل شد. همچنین به نقل از روزنامه انگلیسی تلگراف در ۲۷ ژانویه ۲۰۰۹ موریس سینت اسنثت، کاریکاتوریست شارلی‌ابدو به‌دلیل انتشار نقل لطیفه‌ای در مورد پسر نیکولا سارکوزی، نخست‌وزیر وقت فرانسه، برکنار شد.
اما مهم‌ترین دلیل فقدان آزادی بیان در غرب، ممنوعیت انتقاد و ایجاد تردید درخصوص حادثه مشکوک هولوکاست بوده و محکومیت این اقدام در فرانسه، یک‌سال زندان و سه هزار فرانک جریمه است. لویی-فردینان دتوش با نام مستعار سلین یک رمان‌نویس فرانسوی بود که در ۱۹۳۲ به‌دلیل نوشتن رمان «سفر به انتهای شب» مورد تحسین جامعه ادبی قرار گرفت. سلین پس از کسب محبوبیت، به دلیل اینکه در یکی از نوشته‌های خود خواستار اخراج یهودیان فرانسه شده بود به اتهام «یهودستیزی» خائن شناخته شده و کتاب‌هایش از فرانسه جمع شد. بعد از مرگ وی، انتشارات گالیمار در پاریس، در دسامبر سال ۲۰۱۷ برای چاپ مجدد نوشته‌های سلین که بخشی از هویت ادبی فرانسه بود، داوطلب شد که دولت این کشور با آن مخالفت كرد. از آن پس این سوال در میان روشنفکران فرانسه مطرح شد که آیا منع انتشار چنین افکاری در فضای عمومی آزادی بیان را محدود می‌کند؟ در سال‌‌‌های اخیر نیز تلاش برای چاپ مجدد نوشته‌های سلین، بحث‌های مربوط به مرزهای آزادی بیان را در فرانسه داغ کرده است. انکار و تشکیک در واقعه هولوکاست در فرانسه، معادل یهودستیزی تلقی شده و پیگرد کیفری دارد؛ این در حالی است که اهانت به مقدسات اسلامی و مسلمانان در فرانسه، آزادی بیان تلقی می‌‌شود.
واقعیت پنهان امروز در اروپا این است که قاطبه مسیحیان از یهودیان متنفر هستند و یهودستیزی یکی از بخش‌های لاینفک فرهنگ اروپای مسیحی است. انکار هولوکاست توسط نویسندگان غربی دارای سابقه تاریخی است و آزاداندیشان غربی بدون اعتنا مجازات‌‌‌های کیفری و جریمه نقدی به دنبال انتشار آثار خود و قراردادن آنها در فضای مجازی هستند. بسیاری از نویسندگان اروپا بر لزوم پاک‌‌سازی اروپا از یهودیان تاکید داشته و خواستار انتقال این اقلیت مذهبی-قومی به جای دیگری از جهان می‌شوند، یعنی امروز یهودیان به دلیل جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین، نه‌تنها در سرزمین‌‌‌های اشغالی مورد تحقیر و تنفر|
واقع شده‌اند بلکه در اروپا نیز دارای جایگاه متزلزلی هستند؛ اما به دلیل نفوذ صهیونیسم در فرانسه و دیگر کشورهای غربی، رهبران اروپایی موضوع آزادی بیان را نادیده گرفته و به نویسندگان بزرگ خود هم اجازه نوشتن مطلبی علیه یهودیان را نمی‌دهند.
امروز در حالی حمله به پیامبران الهی و مقدسات مسلمان در غرب و به‌خصوص فرانسه به بهانه آزادی بیان بلامانع است که نگارش مقاله و کتاب علیه جنایات اسرائیل در فلسطین اشغالی و انکار هولوکاست ممنوع است؛ در واقع سیاست اسلام‌ستیزی در شرایطی اعمال می‌‌شود که یهودیان در کشورهای اسلامی به عنوان یک اقلیت دارای هویت بوده و حقوق آنان رعایت شده و مورد احترام هستند. در مقطع فعلی و با توجه به رویکرد غرب برای تداوم اهانت به مقدسات مسلمانان، جا دارد علما و نخبگان مسلمان با استفاده از ظرفیت‌های خود، ادعای پوچ آزادی‌خواهی در کشورهایی همچون فرانسه را زیر سوال برده و با دفاع از ارزش‌‌‌های اسلامی به‌خصوص ساحت مطهر پیامبر گرامی اسلام؟ص؟ به مقابله با دسایس غرب علیه مسلمانان همت گمارند.