نوجوانی سن بسیار حساسی است؛ آمارهایی که درباره مشکلات به‌وجودآمده برای نوجوانان وجود دارد، نشان می‌دهد که بی‌توجهی به این مشکلات می‌توانند نتایج دردناکی به‌دنبال داشته باشند. آمارهای جهانی در این ارتباط نشان می‌دهد که خودکشی، دومین عامل اصلی مرگ‌و‌میر در میان نوجوانان و جوانان 10 تا 24 ساله در جهان محسوب می‌شود. همچنین نرخ‌های مرگ‌و‌میر 
در نتیجه خودکشی از سال 1990 به این سو به‌خصوص در میان دختران نوجوان رشد داشته است اما این سکه روی دیگری هم دارد. خوشبختانه توجه به آموزه‌های دینی و نیز پرورش کودکان و نوجوانان در بستر خانواده و در کنار پدر و مادر باعث شده تا میزان خودکشی و رفتارهای پرخطر در میان نوجوانان ایرانی بسیار پایین‌تر از کشور‌های غربی باشد اما این دلیل نمی‌شود که از توجه به اقتضائات سنی این گروه غافل باشیم. توجه به خلقیات و دگرگونی‌های فکری، رفتاری، جسمی و جنسی نوجوانان امری ضروری بوده و نیازمند آن است که والدین مهارت‌های لازم برای برخورد با نوجوانان را آموزش دیده و هرگونه واکنش‌های غیرعادی فرزندانشان به استرس، موقعیت‌های اجتماعی و کشمکش‌های خانوادگی و دوستانه را جدی بگیرند و درصورت تشدید آن‌ها با روان‌شناس و مشاور مشورت کنند.