چه یک دهه زندگی کرده باشید چه چند دهه، احتمالا حداقل در طول عمرتان با ترس آخرالزمانی مواجه شده‌اید؛ اما چرا این‌طور به‌نظر می‌رسد که همه ما شیفته پایان دوران و دنیایی هستیم که می‌شناسیم؟ ما با فیلم‌ها، کتاب‌ها، موسیقی‌ها یا حتی فراخوان نیروهای ارتش یا ترس‌های آدم‌های اهل تئوری توطئه، درباره پایان دنیا خیال‌بافی می‌کنیم؛ اما وقتی به ریشه تمام شیفتگی‌مان به دنیای پساآخرالزمانی می‌رسیم، چه می‌یابیم؟ خب، چند دلیل وجود دارد که توضیح می‌دهد چرا ما انسان‌ها مثل پروانه‌ای که جذب شعله می‌شود، مجذوب پایان جهانیم و بیشترِ این دلایل کاملا در روان‌شناسی ریشه دارند.
۱. قدرت
به‌نظر می‌رسد بشر به قدرت نیاز مبرمی دارد؛ چه قدرت در زندگی روزمره‌شان باشد چه در دنیای اطرافشان. ریشه این نیاز هم برمی‌گردد به پایان جهان و معنایی که می‌تواند برای کل نسل بشر داشته باشد. در‌حالی‌که تخمین می‌زنیم آخرالزمان کِی و چطور اتفاق خواهد افتاد، سعی می‌کنیم برپایه فرایندهای علمی و تئوری آن را بنا و دقیق مشخص کنیم اگر آخرالزمانی واقعا اتفاق بیفتد، کِی خواهد بود. معنای این حرف آن نیست که همین روزها زامبی‌ها از درودیوار بالا بروند؛ اما نگرانی‌های بسیار واقعی درباره تغییرات آب‌وهوا وجود دارد و اینکه نکند یکی از همین روزها «طبیعت» دنیای خودش را پس بگیرد. این پیش‌بینی‌های پایان جهانی معمولا بازی قدرت هستند و امید به اینکه بتوانیم از بزرگ‌ترین تهدید بعدی دربرابر ملت‌هایمان جلوگیری کنیم.
۲. وقتی فردایی نباشد، عواقبی هم نیست
دلیل دیگر شیفتگی ما به پایان جهان و احتمال زندگی در دنیای پساآخرالزمانی این است که می‌توانیم از عوامل استرس‌زای روزمره‌مان رها شویم. وام گرفته‌اید؟ نگران نباشید، پایان جهان مشکل را حل می‌کند.
۳. بازتاب اندیشه‌های درونی
در اکثر مواقع، ترس از آخرالزمان افکارمان را به درونمان بازمی‌گرداند. اگر دنیا فردا تمام می‌شد، واقعا از نحوه زندگی خود راضی بودید؟ چه حسرت‌هایی داشتید؟ چطور می‌توانید تغییرش دهید؟ این اتفاق برای همه ما یکی‌دو بار رخ داده و همیشه حداقل یک نفر بوده که به‌دلیل اشتباهاتش طلب بخشش کند. می‌دانید که؟ فقط محض احتیاط!
۴. آرزوی مرگ توده مردم
بیایید باهم روراست باشیم. تمام فکر و ذکر نسل بشر مرگ است. احتمالا برای همین است که موجوداتی تخیلی مثل زامبی‌ها و خون‌آشام‌ها را از خودمان درآورده‌ایم. به‌نظر می‌رسد با ظهور هر تهدیدی که دنیا را به پایانش نزدیک می‌کند، توده مردم بر «چه می‌شود اگر»های نابودشدن نسل بشر از روی این سیاره متمرکز می‌شوند. درنهایت، همه می‌میریم؛ اما انگار فکر اینکه مرگمان هم‌زمان با عزیزمان باشد، نقش مهمی در دلیل شیفتگی ما به سناریوهای پساآخرالزمانی ایفا می‌کند.
۵. شروعی دوباره
فکر شروعی دوباره در دنیا خواسته بسیار پرطرفداری میان نسل بشر است؛ مگر اینکه میلیونری باشید با دوستان زیاد و عشق و همه چیزهایی که می‌شود از زندگی خواست. نقطه مشترکش این است که شاید جالب باشد روزی بیدار شوید و ببینید دنیا عوض شده است؛ حتی اگر بیشتر جمعیتش از بین رفته باشند. شما و خانواده‌تان می‌توانید بیدار شوید و ببینید مسئولیت سرزمینی که کاملا تغییر کرده، با شماست و این امکان را فراهم کنید تا راهی برای زندگی در این دوره جدید دنیا بسازید.
۶. مذهب
چه خوشتان بیاید چه نه، مذهب معمولا نقش بزرگی در سناریوهای آخرالزمانی ایفا می‌کند که کمابیش مرتبا می‌شنویم. شاید متعلق به مذهب خاصی نباشید؛ اما به‌احتمال‌زیاد درباره پیش‌بینی‌های آخرالزمانی‌شان می‌شنوید. روی‌هم‌رفته، دلایل زیادی برای شیفتگی ما به سناریوهای پساآخرالزمانی وجود دارد. خوشبختانه این‌ها فقط موضوعاتی هستند که در روزهای خسته‌کننده سرگرممان کنند.
منبع: پایگاه تحلیلی پشت صحنه