جنگ هشتساله که تمام شد، دولت سازندگی روی کار آمد. امام نبود و رهبر جوان انقلاب در تدارک جبهه جدیدی برای نیروهای انقلاب بود: «جبهه فرهنگی». دشمن، جنگ نظامی را در ظاهر ترک کرده بود و جنگ اقتصادی هم معنایی نداشت چون دولت ما داشت همه فرمولهای دیکتهشده بانک جهانی را برای توسعه، اقتباس و از او استقراض میکرد. سرمایهداری بینالمللی برای تحقق اهدافش که همانا منحرفکردن انقلاب از مسیر اصلیاش بود، جاده را هموار میدید. اینجا فقط یک چیز مانع بود: «فرهنگ». ساختارسازی اقتصادی و بعد از آن سیاسی، باید روی بستری فرهنگی مینشست که این بستر نیاز به دستکاریهایی داشت.
فاطمه ترکاشوندخبرنگار حوزه فرهنگ