دیروز باران می‌آمد و ایران زیر بار لطف و معرفت و وفای مردمش سر خم کرده بود؛ آنچه در خیابان‌های تهران و سایر نقاط کشور رقم خورد، زنده و پویابودن میراث بزرگ حضرت روح‌الله؟ره؟ را بار دیگر نشان داد و برای همه آن‌هایی که با ترس یا هراس نگران جشن 
چهل سالگی انقلاب بودند، قوت و تداوم آن را به نمایش گذاشت. راهپیمایی‌ها اصلی‌ترین ابتکار انقلاب برای پیروزی بر دیکتاتوری پهلوی و پس از آن، استمرار نظام انقلابی بوده و هست و در بطن خود، حاوی این پیام که صاحب و وارث انقلاب، کسی جز توده‌های در هم فشرده ملت نیست. در متن مردم، این مهم فهمیده می‌شود و تکرار سالانه آن، واقعیات صحنه ایران برای دشمنان خارجی و براندازان وابسته را هویدا می‌کند و قطعاً آن‌ها را در تحلیل‌های ناروای‌شان دچار تردید. سویه انتهایی ماجرا، رابطه مردم و مسوولان است؛ عنوانی قدیمی که بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی در چهل ساله گذشته، آن را یدک می‌کشیده‌اند و همواره در نوسان بوده است. نقش مسوولان اقدامات و مدیریت جهادی است برای حل مشکلات و پیشرفت کشور و استقامت بر آرمان‌ها و ارزش‌ها و دفاع از آن‌ها در همه جبهه‌ها و جوانب؛ که هر دو در سال‌ها و ماه‌های اخیر با خدشه و خدعه روبه‌رو شده‌اند. باران، رحمت است و خدا رحمتش را بر ما تمام کرده؛ حالا زمان عمل ماست.