در آن مقطع زمانی با نظر مسوولان فیفا و مقامات داخلی، 6 نفر با عنوان اعضای کمیته انتقالی وظیفه اداره امور فوتبال را برعهده گرفتند تا در نهایت شرایط مناسب برای انتخابات رییس جدید، فراهم شود. متاسفانه این پست مهم به آقای علی کفاشیان سپرده شد؛ آن‌هم با دغدغه مهم انتخاب سرمربی برای تیم ملی. مدیران وقت فوتبال پس از مذاکره و نام بردن از اسامی مربیان مطرح دنیا، خاویر کلمنته مشهور را برای هدایت تیم ملی به ایران فراخواندند. همه شرایط برای سپردن هدایت تیم ملی به یک مربی طراز اول و تئورسین بزرگ فوتبال که در جام‌های جهانی 1994 و 1998 هدایت تیم ملی اسپانیا را برعهده داشت،
تمام شده که ناگهان بند «مربی پروازی»، بهانه‌ای دست مدیران وزارت‌خانه نشین داد تا مانع از عقد رسمی این قرارداد شود. متاسفانه بحث مرخصی‌های زیاد این مربی اسپانیایی، مانع از حضور کلمنته در ایران و افزایش شانس صعود تیم ملی به جام‌جهانی 2010 شد اما همین تیم مدیریتی فدراسیون، حدود 3 سال بعد، کارلوس کی‌روش را سرمربی تیم ملی کردند که در کنار قراردادی ترکمنچای گونه‌اش، یک «مربی پروازی» به معنای واقعی بوده و هست. اینکه کارلوس کی‌روش توانست با یک تغییر نسل عالی و تدابیر مدیریتی،
تیم ملی ایران را به دو جام‌جهانی متوالی (2014 و 2018) برساند، را نمی‌توان نادیده گرفت اما این مربی در هفت سال حضورش در فوتبال ایران نتوانسته، تغییری در سبک و شیوه بازی تیم ملی ایجاد کند. همچنین عدم تعامل با مربیان مطرح تیم‌های داخلی و عدم رسیدگی مناسب به تیم‌های پایه ملی که در بندهای قراردادش قرار دارد، در کنار بهانه‌جویی‌های وقت و بی‌وقت و حواشی بسیار این مربی که در این سال‌ها در فضای فوتبال ایران ایجاد کرد، باعث شد حضور طولانی مدت این مربی در فوتبال ایران، نتایج کاملاً مثبتی نداشته باشد. این مربی پرتغالی که هدف صعود از مرحله گروهی جام‌جهانی را در سال‌های اخیر مطرح می‌کرد، بعد از همگروهی ایران با تیم‌های مطرح دنیا یعنی اسپانیا، پرتغال و مراکش، دست به بهانه‌گیری جدید زده و با بیان جمله که «یا از من پیروی می‌کنید یا این حق را دارید که عقب بمانید» سعی دارد شرایط را برای حضور تیم‌ها بدون ملی‌پوشان در مسابقات لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا فراهم کند. پرسش اما اینجاست که آقای کی‌روش شما در این هفت سال  یا حداقل 2 سال گذشته چرا به فکر امروز نبودید که با هماهنگی با مربیان لیگی و بررسی تمرینات تیم‌ها، شرایط را برای هرچه بهتر آماده شدن بازیکنان داخلی فراهم کنید؟ اگر آن اتفاق‌ها به موقع رخ می‌داد و ارتباط شما با مربیان داخلی بهتر بود، امروز به خودتان اجازه نمی‌دادید که صحبت از «عقب‌ماندگی» کنید؛ عقب ماندنی که خودتان به‌عنوان سرمربی تیم ملی، مقصر اصلی آن هستید...

آغاز بهانه‌گیری‌ها با شیوه تمسخر
بعد از بازی تیم ملی با الجزایر، کی‌روش اعلام کرد سطح بازیکنانی که در داخل کشور بازی می‌کنند،
با سطح بازیکنان شاغل در لیگ‌های خارجی تفاوت دارد و برای همین به برنامه آماده‌سازی ویژه برای این نفرات نیازمند است؛ یعنی بهانه جدید با هدف تعطیل کردن لیگ و در اختیار داشتن کامل ملی‌پوشان داخلی...
این صحبت‌های کی‌روش با واکنش تند برخی از سرمربیان، کارشناسان داخلی و حتی کانون مربیان ایران همراه شد. برانکو ایوانکوویچ از جمله مربیانی بود که تاکید کرد سطح بازیکنان داخلی و خارجی فرقی ندارد زیرا بعضی از لژیونرهای ایران در باشگاه‌های خود، نیمکت‌نشین هستند. سپس آقایان امیر قلعه‌نویی، علی کریمی، مجید جلالی، هومن افاضلی و حتی وینفرد شفر هم هرکدام در صحبت‌های‌شان به‌طور ضمنی و آشکار، به سرمربی تیم ملی اعتراض کردند. درحالی‌که همه منتظر واکنش سریع کی‌روش به این صحبت‌ها بودند، این مربی چند روز سکوت کرد و منتظر بهانه‌ای مناسب بود که نمایش
خیره کننده کریستیانو رونالدو در دیدار یوونتوس و رئال در لیگ قهرمانان اروپا، این فرصت را در اختیار این مربی پرتغالی قرار داد تا با انتشار بیانیه‌ای کنایه آمیز، با تمسخر منتقدانش را خطاب قرار داده و از آنها به خاطر صحبت‌هایش عذرخواهی کند! کی‌روش در این بیانیه با عنوان «زمانی برای عذرخواهی» با کنایه اعلام کرد: «بعد از بازی رئال و یوونتوس؛ حالا همه چیز واضح است. لیگ فوتبال ایران همانند لیگ اروپا است. سطح سرعت، ریتم و قدرت آنها با هم برابر است! سطح نمایش و عملکرد بازیکنان یکسان است.» وی در ادامه این بیانیه نوشت: «الان زمان عذرخواهی از هواداران فوتبال ایران است به خاطر آماده‌سازی اشتباه و نظراتم ... من همچنین باید عذرخواهی متواضعانه خود را از بازیکنان ابراز کنم. فکر می‌کنم این وظیفه من بود تا برای یک برنامه آماده‌سازی ویژه بجنگم؛ به این خاطر که به بازیکنانم این شانس را بدهم تا بهتر آماده شود و برای سطح جام جهانی رقابت کنند... الان زمان عذرخواهی از بازیکنان تیم ملی است زیرا آنها نیازی به برنامه آماده‌سازی برای جام جهانی ندارند. ما برای رونالدو، ایسکو و سایر دوستان دیگر آماده‌ایم.» به نظر می‌رسد سرمربی تیم‌ملی با این جملات کنایه‌آمیز به مربیان لیگ برتری که از او انتقاد کرده بودند، در راستای هوادارانی حرکت کرده که بعد از درخشش رونالدو و ستاره‌های فوتبال اسپانیا و مراکش، دچار خودکم‌بینی شده و گاهی به تمسخر بازیکنان داخلی می‌پردازند.

فرار به جلو؛ تدبیر جدید کی‌روش
مرد پرتغالی که به‌دلیل نداشتن رابطه مناسب با مربیان داخلی، علاقه بسیاری دارد که بلافاصله و به بدترین شکل، پاسخ منتقدان را بدهد، خیلی زود بیانیه دوم خود را روی صفحه شخصی‌اش در توئیتر نوشت؛ آن هم با این مقدمه: «اگر داری وسط جهنم حرکت می‌کنی، به حرکت کردن ادامه بده (وینستون چرچیل)» وی در ادامه افزود: «در همان مقطعی که برخی افراد سعی در تحریف اذهان و توجهات با استفاده از برنامه‌های تلویزیونی کمدی درباره داستان‌های میکی موس دارند، در همان مقطعی که برخی دیگر به‌جای تمرکز روی این مساله که
تیم ملی چگونه باید برای جام جهانی و نیز قهرمانی در جام ملت‌های آسیای امارات خود را آماده کند، با دروغ پردازی سعی در پنهان کردن واقعیت‌ها و شایعه پراکنی دارند، عده کمی هستند که با تعهد و مسوولیت پذیری کامل روی اهدافی که در پیش داریم، از برنامه‌های من پیروی می‌کنند.»
«اکنون بیش از هر زمان دیگر، زمان توجه به همه مسائل و جزئیات است. اکنون وقت استراحت یا شک و تردید نیست. اکنون زمان آن رسیده به خودمان باور داشته باشیم و چشم اندازمان را در آینده ببینیم و برای باور خود و آنچه واقعاً اهمیت دارد مبارزه کنیم. حالا وقت آن نیست که به افرادی که دچار سکون و ایستایی شده‌اند توجه کنیم و باید روی به سوی آینده، به مسیر پیشرفت خود ادامه دهید. یا از من پیروی می‌کنید یا این حق را دارید که عقب بمانید.» صعود به دور بعد جام‌جهانی رویای شیرینی است اما برای رسیدن به این رؤیا باید واقعیت‌ها را دید و بر اساس آن عمل کرد. نمی‌توان گفت که تیم ملی ایران چون در آسیا نتایج خوبی گرفته، می‌تواند در جام‌جهانی هم موفق شود. البته هر فرد ایرانی دوست دارد تیم ملی کشورش به دور بعد جام جهانی برود اما بهانه‌جویی‌های سرمربی تیم ملی در این مقطع مهم، دیگر قابل هضم نیست. مردی که سال‌هاست تصمیم‌های شخصی بسیاری برای تیم ملی گرفت و حالا صحبت از عقب‌ماندگی می‌کند. آقای کی‌روش لطفاً فرار به جلو نداشته باشید و از امروز قبول کنید بسیاری برخوردها و اقدام‌های شما در این سال‌ها، باعث همین «عقب ماندن» است که امروز با صراحت از آن صحبت می‌کنید...