جشنواره سیونهم فجر تمام شد. این جشنواره به دلایل مختلف یکی از خاصترین و پرحاشیهترین دورههای تاریخ جشنواره فیلم فجر است؛ جشنوارهای که به لحاظ کمی و کیفی مهمترین رویداد سینمایی و چهبسا فرهنگی-هنری کل کشور است.
در حالی به اجرای بند ۶ قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریمها و توقف اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی نزدیک میشویم که طرفهای برجامی هیچ اقدامی در راستای اجرای تعهداتشان صورت ندادهاند و باوجود پیشبینیهای مقامات دولتی، دولت بایدن نیز رویکرد دولت ترامپ را علیه ایران و برجام اتخاذ کرده است.
زمان زیادی تا اولین انتخابات ریاستجمهوری در قرن جدید باقی نمانده است و دو جریان اصلی سیاسی در کشور یعنی اصولگرایان و اصلاحطلبان برای حضور هر چه موثرتر در این آوردگاه خود را آماده میکنند. اصلاحطلبان که روز گذشته با برگزاری اولین نشست رسمی مجمع اجماعساز در جماران، حضورشان در انتخابات آینده را اعلام کردند، با برخی اما و اگرهای تشکیلاتی و هویتساز مواجهند؛ از جمله گرفتارآمدن در این دوگانه که آیا حضوری تمامعیار داشته باشند یا اینکه تن به نظریهپردازیهای تئوریسینهای پرنفوذ و رادیکال خود بدهند و آهسته و پیوسته و با حفظ وجهه اپوزیسیونی خود، از گزینهای صرفا اصلاحطلب حمایت کنند. همه اینها در شرایطی است که اصلاحات از مدتها پیش، تاکتیکهای سیاسی خود برای از میدان بهدرکردن رقیب خود را آغاز کرده است؛ این عزم جزم برای نابودکردن وجاهت سیاسی رقیب، خود گواهی میدهد که اصلاحات برخلاف در پیشگرفتن سیاست «نقزدن»، سودایی بیمقاومت و سری پرشور برای تسخیر قدرت در خرداد پر از حادثه دارد. یکی از مهمترین تاکتیکهای معطوف به قدرتِ اصلاحات، حمله بیچون و چرا به مجلس و رییس آن و سیاسی جلوه دادن کنشهای پارلمانتاریستی ایشان است. اصلاحطلبان با تعقیب لحظه به لحظه رفتارها و کنشهای نامزدهای شاخص جریان انقلاب، در صددند تا ارزش افزوده مجلس انقلابی برای مردم را به چالش بکشند و خود را به عنوان آلترناتیو وضعیت خودساخته موجود، جا بیندازند. برای بررسی بیشتر تاکتیکها و راهبردهای جریان اصلاحات، به سراغ مهدی فضائلی، کارشناس رسانه و تحلیلگر مسائل سیاسی رفتیم. او برای ما، چهار تاکتیک اصلی اصلاحطلبان برای افزودن بر شانس خود بهمنظور پیروزی در انتخابات را برای ما روایت کرد که در ادامه از نظر خواهید گذراند.
هر چه میگذرد، گمانهزنیها درباره نامزدهای انتخابات سال آینده شکل و رنگ بارزتر و واضحتری به خود میگیرد. یکی از چهرههایی که از ماهها پیش درباره احتمال حضور او در انتخابات 1400 سخنها و تحلیلهای زیادی گفته شده است، علی لاریجانی، رییس پیشین مجلس شورای اسلامی است. با اینکه اطرافیان نزدیک لاریجانی میگویند او هنوز سخنی از نامزدی نگفته است اما چه کسی است که نداند علی لاریجانی یکی از بالقوه ترین نامزدهای 1400 است. طی یکی، دو روز گذشته، دو روایت از سوی دو چهره سیاسی درباره احتمال نامزدی لاریجانی مطرح شد که جدی بودن رییس پیشین پارلمان برای نامزدی را گواهی میداد.
برای چندمین هفته متوالی یکبار دیگر خبری از بازداشت مدیران فعلی مرتبط با شهرداری تهران منتشر شد تا افرادی که با ادعای مبارزه با فساد و شفافیت وارد کارزار مدیریت شهری شده بودند، در معرض پرسشهای افکارعمومی قرار گیرند. این اتفاق در حالی روی داده است که برخی اعضای شورای شهر تهران همچنان بر ادعاهای واهی خود تکیه کرده و مدام از وقوع فساد در دوره پیشین مدیریت شهری میگویند، بدون اینکه به کارنامه خود در دوره فعلی نگاهی بیندازند.
وحید خضاب گفت: این کتاب هم فقط یک تکه از پازل بزرگی است که باید برای به تصویر کشیدن شخصیت حاجرضوان کنار هم چیده شود و هنوز هم جای کار فراوانی وجود دارد.
زهرا اردشیری / درست یکسال پس از کشف کووید۱۹ دوباره در ماه دسامبر خبر شیوع نوع جدیدی از این ویروس در صدر اخبار قرار گرفت. نتایج اولیه حاکی از آن بود که این نوع جدید SARS-CoV-۲ در انگلیس با سرعت بالاتری از ویروس اولیه منتشر میشود؛ اما اکنون شواهدی تازه به دست آمده است که نشان میدهد این ویروس نهتنها سریعتر فراگیر میشود بلکه حتی کُشندهتر نیز هست. این بوریس جانسون، نخستوزیر انگلیس بود که جهان را با انتشار این اخبار در وحشت فرو برد. همزمان با این خبر، نماینده مردم کردستان در مجلس نیز آلودهشدن یکی از اعضای کادر درمان این استان را به کرونای انگلیسی تأیید کرد. با وجود اعتراف وزارت بهداشت به ثبت حداقل یک بیمار مبتلا به کرونای انگلیسی اما سخنگوی وزارت بهداشت در گزارش روزانه خود وجود این بیماری در کشور را تکذیب کرد و بعد از صحبتهای وزارت بهداشت دیگر کسی درباره کرونای انگلیسی حرفی نزد؛ اما در چند روز گذشته نخستین مرگ یک مبتلا به کرونای انگلیسی در ایران در شهر آبیک قزوین ثبت شد تا زنگ خطر کرونای جهشیافته بیش از پیش به صدا درآید. اطلاعرسانی درباره کرونای انگلیسی در ایران بسیار کم است و مسوولان وزارت بهداشت اطلاعات زیادی در اینباره نمیدهند ولی بالاخره در ادامه هشدارهای متعدد مقامهای بهداشت و درمان ایران درباره گسترش شیوع ویروس جهشیافته کرونا موسوم به کرونای انگلیسی، حسین کرمانپور، مدیرکل روابط عمومی سازمان نظام پزشکی گفته است بخش آیسییوی بیمارستانها «در حال پر شدن» است و «افزایش بیماران کرونا در بیمارستانها شروع شده است».
وضعیت ناهنجار موتورسیکلتها در تهران به یک داستان دنبالهدار تبدیل شده که هیچ پایانی نمیتوان برای آن متصور شد؛ حدود سه میلیون موتور سیکلتی که عمدتا زیر بار هیچ محدودیت، ممنوعیت و نظارتی نمیروند و آلایندگی زیادی نیز به هوای تهران تزریق میکنند. کارشناسان معتقدند که سهم بالای موتورسیکلتها در تولید آلایندگی هوای تهران، میطلبد که فکری اساسی برای این حدود سه میلیون وسیله آلاینده که عمدتا کاربراتوری هستند، شود؛ اما تقریبا تمامی برنامههایی که در راستای ارتقای وضعیت این وسیله نقلیه که وسیله کسب تعداد زیادی از افراد نیز هست، یا به شکست انجامیده یا در محاق مانده است.
تئاتر کشور را میتوان جزو یکی از معدود عرصههای هنریای دانست که در بیشتر برههها در طول حیات خود مهجور واقع شده است؛ هنری که نهتنها از طرف مسوولان متولی آنطور که باید جدی گرفته نمیشود، بلکه در میان جامعه نیز چندان مورد توجه قرار نمیگیرد و فقط قشر خاصی از مردم به تماشای نمایشها مینشینند. در حالی که تئاتر را میتوان یکی از راههای مطمئن برای هنرمندان علاقهمندی دانست که میخواهند به قاب جادویی و پرده نقرهای سینماها برسند. تئاتر بنا به دلایل مختلف باوجود اینکه جزو هنرهای هفتگانه تعریف میشود، اما تا امروز نتوانسته به جایگاه اصلی خود برسد. از سوی دیگر ورود دولت به عرصه هنر باعث شده تا بستر برای فعالیت بخش خصوصی به شکل جدی فراهم نشود و این مهم بارها و بارها مورد انتقاد اهالی تئاتر و صاحبنظران این عرصه قرار گرفته است. شاید فعالیت بخش خصوصی در این هنر آنطور که باید جدی گرفته نشده، اما نمیتوان تحولات صورتگرفته در این حوزه را طی یک دهه اخیر نادیده گرفت، به طوری که این روزها تعداد تماشاخانههای متعلق به بخش خصوصی حتی از سالنهای دولتی هم پیشی گرفته است؛ سالنهایی که نگاه درآمدزایی به آنها باعث شده تا امکانات بهروزتری نسبت به دولتیها داشته باشند، تا جایی که نقش اثرگذاری در دوران برگزاری جشنواره تئاتر فجر در طول سالهای گذشته نیز بازی کردهاند. با این حال تمرکز بخش خصوصی در شهر تهران باعث شده تا گروههای تئاتری دیگر شهرها امکان دسترسی به سالنهای نسبتا پیشرفته این بخش را نداشته باشند، تا جایی که میتوان گفت شهر تهران به بهشتی برای گروههای تئاتری تبدیل شده و میطلبد تا دولت شرایط لازم برای ظهور و بروز این بخش در دیگر مراکز استانها را هم فراهم کند؛ مسالهای که قطعا در درازمدت باعث رشد کمی و کیفی فعالان این عرصه خواهد شد.