جوزپ بورل، مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با انتشار بیانیه‌ای غنی سازی اورانیوم با غلظت ۲۰ درصد در ایران را موجب «نگرانی عمیق» این اتحادیه دانسته و مدعی شده است :
«غنی سازی اورانیوم با غلظت ۲۰ درصد در تاسیسات فردو می‌تواند از نظر تکثیر جنگ‌افزارهای هسته‌ای به طور بالقوه پیامدهای شدیدی به دنبال داشته باشد. او همچنین افزود که غنی‌سازی در این سطح برخلاف مفاد برجام محسوب می‌شود. اقدام ایران در «شرایط حساس کنونی» می‌تواند تلاش‌های صورت گرفته برای پیشبرد روند دیپلماتیک را زیر سؤال ببرد. وی از ایران خواست تا «بدون تأخیر» و ضمن پرهیز از برداشتن گام‌های دیگر، در اقدام خود تجدیدنظر کند.»
بهتر است آقای جوزپ بورل و همراهان ایشان در اتحادیه اروپا، همین‌گونه «نگران» بمانند! حتما  بورل خوب به یاد دارد که پس از خروج دولت ترامپ از توافق هسته‌ای با ایران، تروییکای اروپایی چگونه ضمن بازی با کلماتی مانند «SPV » و «اینستکس» تاکتیک «خرید زمان از ایران با هدف حفظ تعهدات ایران» را در دستور کار قرار داده و در مقابل، زمینه را برای تکمیل اجزا و قطعات پازل «فشار حداکثری آمریکا» علیه کشورمان فراهم ساختند! مگر بورل فراموش کرده است که حدود یکسال قبل، تروییکای اروپایی(آلمان، انگلیس و فرانسه)، با هدف وادارسازی ایران در خصوص پذیرش خواسته‌های هسته‌ای، موشکی و منطقه‌ای نامشروع و وقیحانه دولت آمریکا، پیش‌نویس قطعنامه ضدایرانی خود را در شورای حکام آژانس بین المللی ارائه و سپس آن را به تصویب رساندند؟ حتی اگر مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا اینها را فراموش کرده است، نظام و ملت ایران هرگز خیانت بازیگران اروپایی در دوران اعمال «فشار حداکثری دولت ترامپ» علیه کشورمان را فراموش نمی‌کند. فراتر از آن، شواهد موجود نشان می‌دهد که این بار نیز اروپاییان، به مهره‌های بازی«راهبردی- تاکتیکی» دولت بایدن علیه ایران تبدیل خواهند شد. اظهارات اخیر «هایکو ماس» وزیر خارجه آلمان مبنی بر«لزوم پذیرش محدودیت‌های منطقه‌ای-موشکی» از سوی کشورمان، نشان‌دهنده همین حقیقت است.
آیا اروپاییان انتظار دارند در چنین شرایطی جمهوری اسلامی ایران دست روی دست گذاشته و نظاره‌گر بازی ضد ایرانی مشترک «دو سوی آتلانتیک» علیه خود باشد؟! نه تنها اروپاییان به لحاظ حقوقی ملزم به«انجام تعهدات واقعی» و حتی در مراحل آتی،«جبران مافات گذشته» هستند، بلکه لازم است در مقابل ملت ایران بابت همدستی خود با «تروریسم اقتصادی آمریکا» علیه کشورمان طی سال‌های اخیر پاسخگو باشند. اروپا اکنون در شرایط و جایگاهی نیست که بخواهد خود را «طلبکار این منازعه» نشان دهد! در مقابل لفاظی‌های«جوزپ بورل» و دیگر مقامات اروپایی و صدور بیانیه‌های گوناگون و کسالت‌آور از سوی آنها، تنها بیان یک جمله خطاب به آنها کافیست: «دوران بازی یکطرفه تمام
 شده است...»