اصلاحطلبان حالا دیگر اختلافاتشان بر سر مصداق نامزدی در انتخابات سال آینده، به طرز چشمگیری سر باز کرده است؛ ایشان که تلاش دارند با مانوردادن روی سازوکار ائتلافی جدید خود، بر مناقشات سرپوش بگذارند، با مانع بزرگی روبهرو هستند؛ اینکه از گزینهای تماما اصلاحطلب حمایت کنند یا دوباره مانند سالهای پیش، به سیاست حمایت از نامزد ائتلافی دست یازند.اصلاحطلبان با محوریت شورای هماهنگی جبههاصلاحات چندی پیش از مکانیزم وحدت خود رونمایی کردند. این مکانیزم قصد داشت همه اصلاحطلبان را حول یک گزینه ناب اصلاحطلبی جمع کند و باعث شود که روند اجماع سهل شود. برخلاف انتظار اما این مکانیزم به جای آنکه دوای درد شود، زخمی بر زخمهای پیشین اضافه کرد و باعث شد تا اختلافنظر میان طیفهای اصلاحات به ویژه دو طیف اصلی آن یعنی واقعگرایان و آرمانگرایان، صورتی جدید به خود بگیرد.
توقیف نفتکش کرهای بهدلیل نقض قوانین زیست محیطی در تنگه هرمز باعث شد تا سئول به فکر تعیین تکلیف پولهای ایران که بهطور ناروا در کره جنوبی بلوکه شده، بیفتد؛ تدبیری که با وجود تلاشهای دیپلماتیک سالهای اخیر کشورمان، هیچگاه مقدور و مقدر نشده بود. این خودجوشی از سوی کرهایها، ما را دوباره به این واقعگرایانه آگاه میسازد که در جهان امروز، جواب زورگویی را باید با اقدام عملی داد.