از خود مردم
حوالی بامداد جمعه 13دی‌ماه98 بود که خبر حمله بالگردهای آمریکایی در فرودگاه بغداد و شهادت حاج قاسم سلیمانی به همراه ابوالمهدی‌المهندس از فرماندهان مقاومت و همراهان‌شان در رسانه‌ها دنیا را به حیرت واداشت.خبری که در لحظات اولیه همه به شایعه بودن آن فکر می‌کردند اما گویا این خبر حقیقت داشت، حقیقتی تلخ که کام مردم ایران و بسیاری از آزادی‌خواهان جهان را تلخ کرد. با وجود گذشت یک سال از شهادت مظلومانه سپهبد حاج قاسم سلیمانی، هنوز که هنوز است داغ غم و ماتم ایشان بر دل تمام ملت ایران و مردم محور منطقه و آزادی‌خواهان جهان سنگینی می‌کند. شهید عزیزی که بر جان‌ها و دل‌ها حکومت می‌کرد و تشییع میلیونی او بیانگر این ادعاست، او آنچنان بی‌‌نظیر بود که مردم عراق، یمن، فلسطین، سوریه، لبنان، افغانستان و تمام آزادی‌خواهان جهان را مدهوش خود کرده؛ در یک سال گذشته و پس از ریختن خون شهید محبوب مقاومت عطر معنویت و روحانیتی کم‌سابقه در فضای میهن منتشر شده و به برکت او کشور به اوج معنویت و دلبستگی به ارزش‌ها رسید. به‌طوری که نمود آن را در مواسات و همدلی در دوران سخت شیوع کرونا دیدیم. محبوبیت بی‌حد سردار، صبر از دل‌ها ربوده و فراق تلخ و گرانش اشک‌های فراوانی از چشمان خلایق ستانده است، صحنه‌های عواطف ملت‌های جهان در فقدان این شخصیت جذاب، غیر‌قابل وصف است. شهید سلیمانی به هیچ دین، نژاد و ملیتی محدود نمی‌شود بلکه او متعلق به تمام بشریت است و همه حق دارند به او عشق بورزند و برای او و فقدان حضور نورانیش مویه کنند.
