بامداد روز سهشنبه خبری تلخ منتشر شد. بازهم کرونا یکی از میان ما گرفت. استاد اکبر عالمی که برای اهالی و علاقهمندان سینما نامی آشناست پس از چندروز تحمل بیماری کرونا در سن 74سالگی درگذشت. او در هفتههای قبل به همراه تیماش برای ساخت مستند به یکی از بیمارستانها رفته بود.
«مدیریتها بایستی قوی باشند، فعال باشند، خستهنشو باشند. هر جا ما با مدیریتهایی با این خصوصیات یعنی خستگیناپذیری و فعالیت و نشاط مواجه بودیم، دیدیم که کار پیشرفت کرده و هر جا که اینجور حضورِ لازم و دائم وجود نداشته باشد، البته مشکلات پیش میآید.» این بخشی از توصیههای رهبری درباب الزامات مدیریتی کشور در شرایط فعلی است؛ الزاماتی که مجلس یازدهم سعی دارد آن را عملیاتی كند.
شرایط بحرانی پرسپولیس حالا تخصص وزیر ورزش در انتخاب مدیران ضعیف را بیش از هر چیزی تایید میکند. تا همین چند روز پیش استقلالیها برای رسیدگی به مشکلاتشان آدرس مجلس شورای اسلامی را از یکدیگر مطالبه میکردند و حالا پرسپولیسیها از بیتوجهی وزارت ورزش نسبت به مشکلات مالی تیمشان شکایت دارند. وزارت ورزش اما سکوت کرده است؛ سیاستی که پیش از این در قبال نگرانی شدید هواداران استقلال از خود نشان داد. حالا مدیرانی که مسعود سلطانیفر برای اداره باشگاه پرسپولیس انتخاب کرده است، نهتنها پاسخ قانعکنندهای به مطالبات کادر فنی و بازیکنان این تیم نمیدهند بلکه با وقتکشی احتمالا مسیر کسر امتیاز از پرسپولیس را نیز هموار خواهند کرد.
در شرف ارائه لایحه بودجه به مجلس قرار داریم و بار دیگر بحث ها درباره چند و چون ساختار بودجه ریزی کشور، داغ شده است. چندی پیش بود که محمدباقر قالیباف رئیس مجلس در نامه ای به رئیس جمهوری، خواستار ارائه لایحه بودجه سال 1400 متفاوت با لوایح گذشته، متناسب با شرایط اقتصادی امروز کشور و با لحاظ اصلاحات ساختاری مدنظر رهبر انقلاب، شد.
در طول سالهای گذشته و بهخصوص پس از پیروزی احمدینژاد در انتخابات سال84 درباره مفهوم «انقلابی» در جریان حزباللهی مناقشه بهوجود آمد. این مناقشه به صورت واضح خود را در انتخابات سال92 در سطح سیاسی هم نشان داد تا جایی که میتوان از آن بهعنوان یکی از دلایل روی کارآمدن ائتلاف اصلاحطلبان و اعتدالیون نام برد. این مناقشه و چالش به یکی از سرمایههای جریان اصلاحات برای تثبیت قدرت تبدیل شد. اختلاف نظر درباره شخص احمدی نژاد، اختلاف در نحوه نگاه به موضوع عدالت، تفاوت نظر در مساله توسعه و پیشرفت، نگاه متفاوت به روابط بینالملل و سیاست خارجی و چالش بر سر مکانیسمهای وحدت درون جریانی از مصادیق این اختلاف نظرها بود که متاسفانه پررنگتر از مشترکات ، امکان گفتوگو و تفاهم را از جریان انقلابی سلب کرد.