اما جدیدترین گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس نیز با اشاره به نقش مهم اینترنت اشیاء در دنیا و روند صعودی آن نکات مهمی را درباره این مساله مطرح کرده است. دنیای امروز متشکل از مجموعه‌ای از اشیای فیزیکی، شامل ماشین آلات، کالاها، زیرساخت‌ها و دستگاه‌هایی است که با شبکه‌ای از حسگرها و عامل‌های هوشمند تجهیز شده‌اند و این امر آنها را به فعالیت‌هایی نظیر نظارت بر محیط، گزارش وضعیت، دریافت دستورالعمل‌ها و حتی نشان دادن عکس العمل براساس اطلاعات جمع‌آوری شده قادر می‌سازد، این مفهومی است که امروزه با عنوان اینترنت اشیا از آن یاد می‌شود. مطابق تعریف اتحادیه بین‌المللی مخابرات، IOT زیرساختی برای راه اندازی یک شبکه جهانی پویا با قابلیت خودپیکربندی است که مبتنی بر پروتکل‌های ارتباطی استاندارد و سازگار با سایر قسمت‌های اینترنت اشیا در حوزه‌های گوناگون ازجمله؛ سلامت و بهداشت، انرژی، کارخانه‌ها، ساختمان‌ها و حمل‌ونقل کاربرد اساسی دارد. به گونه‌ای که در آینده‌ای نزدیک به افزایش کیفیت مراقبت، بالا رفتن سطح سلامت و کاهش قابل توجه هزینه‌ها در سراسر جهان می‌انجامد. همچنین اینترنت اشیا قادر است جهت گیری مراقبت‌های بهداشتی را از درمان به سمت پیشگیری تغییر دهد. با وجود مصطلح شدن عبارت اینترنت اشیا در سال‌های اخیر، اما هنوز تعریف واحدی برای آن وجود ندارد. در تابستان سال 2010 خبری مبنی بر اینکه خدمات نمای خیابانی گوگل، حجم عظیمی از اطلاعات افراد را از طریق شبکه WiFi آنها جمع‌آوری و ذخیره می‌کند، منتشر شد. این اقدام گوگل در آن زمان علاوه بر شاخص اینترنت، به عنوان شاخصی از جهان فیزیکی شناخته شد. در همان سال، دولت چین اعلام کرد که اینترنت اشیا را در اولویت استراتژیک طرح پنج ساله خود قرار داده است. مؤسسه گارتنر در سال 2011 در چرخه فناوری‌های در حال ظهور خود، اینترنت اشیا را به عنوان یکی از 10 فناوری برتر سال 2012 معرفی کرده بود.
در حال حاضر شرکت‌های بسیاری به منظور ایجاد مدل کسب‌وکار جدید مطابق با اینترنت اشیا، میلیاردها دلار در بخش‌هایی نظیر خودرو و مراقبت‌های بهداشتی سرمایه گذاری کرده‌اند. برخی از مهمترین کاربردهای IOT در مراقبت‌های بهداشتی و ارائه خدمات بخش دولتی به منظور کمک به جامعه است. برای مثال نظارت از راه دور، پتانسیل ایجاد یک تفاوت بزرگ در زندگی افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن را داراست، در حالی که به طور همزمان می‌تواند به کاهش هزینه‌های قابل توجه مراقبت‌های بهداشتی منجر شود. همچنین نظارت و کنترل پیوسته بر شبکه‌های برق و آب، آثار مهمی چون حفاظت از انرژی، جلوگیری از انتشار گازهای گلخانه‌ای و از دست دادن آب را در پی خواهد داشت. تمامی این کاربردها را می‌توان به عنوان بخشی از استفاده‌های اینترنت اشیاء معرفی کرد.
برای مثال در شهر «وکسی» به منظور نظارت و پیش‌بینی شیوع بیماری سیانو و حفاظت از منابع آب شهر از فناوری اینترنت اشیا استفاده می‌شود. در حال حاضر یونیکام چین در حال تجهیز 112بیمارستان و مرکز پزشکی به آمبولانس‌های هوشمند است. این آمبولانس‌ها دارای اتصالات 3G و دوربین‌های مداربسته هستند که اطلاعات حیاتی بیمار، نظیر ECG و فشار خون را به صورت بلادرنگ به بیمارستان ارسال کرده و تیم پزشکی را قبل از رسیدن بیمار به بیمارستان آماده می‌کند. داده‌های جمع‌آوری شده به واسطه دستگاه‌های پوشیدنی شامل طیف گسترده‌ای از اطلاعات درباره رژیم غذایی، تمرینات ورزشی، قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی، مانند بروز آلرژی، آلودگی هوا و نور خورشید و میزان تعاملات اجتماعی فرد است. این داده‌ها منافع عمومی دربردارند و سبب می‌شوند که مراکز ارائه دهنده خدمات پزشکی، درک عمیق‌تری از شیوه زندگی فرد و پیشینه بیماری‌های وی داشته باشند.
شرکت‌های نفت و گاز نیز می‌توانند با استفاده از اینترنت اشیا، هزینه‌ها را کاهش و کارایی خود را افزایش دهند. برای مثال با استفاده از داده‌های به دست آمده از حسگرها و تحلیل آنها و شناسایی مؤلفه‌های حساس و بحرانی در میدان نفتی، می‌توان از خرابی‌های پرهزینه اجتناب کرد. همچنین این حسگرها می‌توانند با کسب اطلاعات دقیق درباره شرایط آب و هوای محلی و روشن و خاموش کردن دستگاه‌ها به صورت خودکار موجب افزایش بهره‌وری در امر تولید شوند. سامانه‌های هشدار حریق و نشت گاز، قفل و باز کردن خودکار در دوربین‌ها و دستگاه‌های ردیابی که در کارخانه‌ها، انبار و تجهیزات نصب می‌شوند، نمونه‌هایی از کاربردهای اینترنت اشیا هستند که استفاده از آنها می‌تواند موجب ارتقای سطح امنیت و کیفیت عملکرد کارخانه‌ها شود. همچنین پیش‌بینی خرابی تجهیزات، تشخیص نقص اولیه، به حداقل رساندن ازکارافتادگی تجهیزات و مدیریت برنامه نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه از دیگر مزایای استفاده از اینترنت اشیا در خط تولید کارخانه‌هاست. همچنین تولیدکنندگان با استفاده از فناوری‌های واسط بین حسگرها و ماهواره‌ها، می‌توانند محموله‌های خود را در جاده‌ها، راه آهن، دریا و حمل‌ونقل هوایی ردیابی کنند که این نظارت مبدأ تا مقصد کالا، احتمال از دست رفتن یا سرقت محموله‌ها را به شدت کاهش می‌دهد. همچنین با استفاده از حسگرهای تعبیه شده در محل می‌توان کالاهای فاسدشدنی یا شکننده را در شرایط مناسب نگه داشت تا در طول سفر به درستی جابه‌جا شوند. درواقع با ردیابی دارایی‌ها و با بهره گیری از اینترنت اشیا، تولیدکنندگان قادر خواهند بود از آسیب‌ها و نقص‌ها را در سراسر زنجیره عرضه محصول، از تولید مواد اولیه تا ارائه محصولات نهایی کاسته و با کم کردن ضرر و زیان‌ها، هزینه‌های تولید را کاهش دهند.
ساختمان‌های هوشمند با بهره‌گیری از اینترنت اشیا و انواع کاربرد آن در منازل، مانند فعال و غیرفعال کردن کلید و پریزهای برق ساختمان از راه دور، اتوماسیون کردن سیستم‌های حرارت یا سیستم‌های هشدار، برای آسایش ساکنان و به حداقل رساندن هزینه‌های عملیاتی فرصتی را فراهم می‌کنند. ساختمان‌های هوشمند می‌توانند به قطب طیف گسترده‌ای از کاربردهای اینترنت اشیا تبدیل شوند. در این ساختمان‌ها از حسگرها برای جمع‌آوری داده‌هایی درباره حرکت افراد، گرما، نور و استفاده از فضا در ساختمان‌ها استفاده می‌شود، که این اطلاعات به سامانه‌های مدیریت ساختمان اجازه می‌دهد تا از تغییرات محیطی ساختمان به صورت بلادرنگ آگاه شوند.  اگر فناوری‌های اینترنت اشیا برای سامانه‌های اتوماسیون خانگی و اتومبیل‌ها یا کنترل دستگاه‌ها مانند سامانه‌های امنیتی از طریق اینترنت به‌کار گرفته شود، لازم است تمامی این خدمات توسط بخش‌های گوناگون دولت ارائه شود. ممکن است تشخیص ارتباط بلاواسط حسگرهای به‌کار گرفته شده برای کاربردهای ورزش و سلامت با دولت در نگاه اول قابل درک نباشد، اما ارزش ناشی از اطلاعات جمع‌آوری شده و تجزیه و تحلیل آنها، در بسیاری موارد از مأموریت‌های اصلی دولت‌هاست. اینترنت اشیا با جمع‌آوری اطلاعات بهتر درباره اینکه چگونه می‌توان چالش‌های خدمات، برنامه‌ها و سیاست‌های عمومی را به طور مؤثرتر شناسایی کرد، می‌تواند به دولت برای ارائه خدمات بلادرنگ، هنگام بروز وضعیت‌های خاص کمک کند.